Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2015/9001 Esas 2017/6558 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/9001
Karar No: 2017/6558

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2015/9001 Esas 2017/6558 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın resmi belgede sahtecilik suçundan mahkum olduğunu belirtiyor. Cezaevinde bulunan vasi ya da mümessil tayin edilmesinin ceza yargılamasında avukatla temsil edilmeyle farklı olduğunu ve usulde kıyasın geçerli olduğunu söylüyor. Sanığın vasisi tarafından temyiz edilen hükmün yasal süre içinde temyiz edildiği anlaşıldığı için temyiz isteminin reddedildiği belirtiliyor. Anayasa Mahkemesinin TCK'nın 53. maddesinin uygulanması konusundaki iptal kararının infaz aşamasında dikkate alınabileceği vurgulanıyor. Delillerin incelenmesi sonucu sanığın suçu işlediği kabul ediliyor ve hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı için temyiz itirazlarının reddedilerek hükmün onanması kararlaştırılıyor.
Kanun Maddeleri:
7201 sayılı Tebligat Yasasının 11. maddesi
5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
1412 sayılı CMUK'nın 310. maddesi
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesi

11. Ceza Dairesi 2015/9001 E. , 2017/6558 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 30/10/2007 tarihli ve 2007/4-200 Esas ve 2017/219 sayılı ilamında da belirtildiği üzere, cezaevinde bulunana vasi ya da mümessil tayin edilmesinin ceza yargılamasında vekille temsil edilme halinden farklı olup, niteliği itibariyle daha değişik amaçlara yönelik bulunduğu, usulde kıyasın geçerli oluşu nedeniyle, 7201 sayılı Tebligat Yasasının 11. maddesinde sanığa yapılacak tebligatı geçerli sayan normun, yasayoluna başvurma hakkını kullanma ya da kullanmama gibi ergin kişinin herhangi bir yardıma ihtiyaç duymadan kendiliğinden karara bağlayabileceği konularda hükümlü için de geçerli kabul edilmesi ve salt cezaevinde oluşuna dayanılarak hükümlünün vasi ya da mümessilin temsili ile bağımlı tutulmaması ve onun yardımına muhtaç hale düşürülmemesi gerektiği gözetildiğinde,yokluğunda verilen hükmün başka suçtan cezaevinde hükümlü olan sanığın vasisine tabliğ edildiği halde sanığa tebliğ edilmediği anlaşıldığından sanığın öğrenme üzerine temyizinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
1-Sanık vasisinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık vasisinin 27.01.2014 tarihinde usulüne uygun şekilde tebliğ edilen hükmü, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süresinden sonra 06.02.2014 tarihinde temyiz ettiği anlaşıldığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanığın,temyiz itirazlarına gelince;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonucuna uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, temel cezayı teşdit gerekçesi ile cezayı artırıcı ve azaltıcı nedenlerin bulunmadığı takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ile vasisinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 11.10.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.