Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/19731 Esas 2018/10518 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/19731
Karar No: 2018/10518
Karar Tarihi: 05.07.2018

Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/19731 Esas 2018/10518 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde görülen davada, sanık hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum olmuştur. Konut dokunulmazlığının ihlal suçundan verilen hapis cezası, eğitim kurumuna devam etme seçeneğiyle değiştirilmiştir. Ancak seçenek yaptırımın süresi belirtilmediğinden, bu durum infazda duraksamaya neden olacak şekilde olmuştur. Bu nedenle mahkeme kararı bozulmuş ve hüküm fıkralarından TCK'nun 50/1-c maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümünden \"en az\" sözcüğünün çıkarılması suretiyle düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri olarak ise 5237 sayılı TCK'nun 50/1-c maddesi, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi belirtilmiştir.

13. Ceza Dairesi 2016/19731 E. , 2018/10518 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan; sanık hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezası 5237 sayılı TCK"nın 50/1-c maddesi gereğince "bir meslek veya sanat edinmeyi sağlamak amacıyla gerektiğinde barınma imkanı da bulunan bir eğitim kurumuna devam etme" seçenek yaptırımına çevrilirken, seçenek yaptırımın uygulanma süresinin açıkça belirtilmesi gerektiği gözetilmeden, infazda duraksamaya neden olacak şekilde sürenin “en az 2 yıl” olarak öngörülmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafinin temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkralarından TCK’nun 50/1-c. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümünden ( en az ) sözcüğünün çıkarılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05/07/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.