Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14380 Esas 2020/1726 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14380
Karar No: 2020/1726
Karar Tarihi: 03.02.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14380 Esas 2020/1726 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçundan mahkumiyet hükmü vermiştir. Ancak karar, yasal düzenlemelerin gereği gibi uygulanmamıştır. 5252 sayılı Kanun'un 9. maddesi uyarınca, 01.06.2005 tarihinden önce kesinleşmiş hükümlerle ilgili olarak 5237 sayılı TCK'nın lehe olan hükümlerinin derhal uygulanabileceği hallerde duruşma yapılmaksızın da karar verilebileceği öngörülmüştür. Ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararına göre, lehe olan yasanın belirlenmesi duruşma yapılarak takdir hakkının kullanılması gerektiğinde veya cezanın kişiselleştirilmesine ilişkin hükümlerin uygulanması olanağı sonraki yasa ile doğmuşsa, hükümde değişiklik yargılamasının duruşmalı yapılması gerekmektedir. Ayrıca, hırsızlık suçunun yanı sıra uzlaşmaya tabi olan mala zarar verme suçu da değerlendirilmemiş ve yasaların karşılaştırılması yapılması gerekmektedir. Bu nedenlerle hüküm, eksik kovuşturma sonucu yazılı şekilde verilmiştir ve bozulmuştur. Olayda uygulanabilecek kanun maddeleri 5237 TCK'nın 142/1-b, 151/1. ve 765 TCK'nın 493. maddeleridir.

2. Ceza Dairesi 2019/14380 E. , 2020/1726 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- 5252 sayılı Kanun"un 9/1. maddesi, 01.06.2005 tarihinden önce kesinleşmiş hükümlerle ilgili olarak 5237 sayılı TCK"nın lehe olan hükümlerinin derhal uygulanabileceği hallerde duruşma yapılmaksızın da karar verilebileceğini öngörmüşse de; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.12.2005 gün ve 162/173 sayılı kararında açıklandığı gibi lehe olan yasanın belirlenmesi herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasını, takdir hakkının kullanılmasını gerektiriyorsa veya cezanın kişiselleştirilmesine ilişkin hükümlerin uygulanması olanağı sonraki yasa ile doğmuşsa hükümde değişiklik yargılamasının duruşmalı yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2- 5237 sayılı TCK"nın 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK"nın 493. maddesinde tanımlanan suçun unsurlarının farklı olması nedeniyle, müştekinin zarar verilmek suretiyle kapısı açılan aracından değeri az kabul edilemeyecek olan oto teybi çalınması şeklinde gerçekleştirilen eylemin, 5237 TCK"nın 142/1-b maddesi kapsamındaki hırsızlık suçunun yanı sıra aynı Kanun’un 151/1. maddesine uyan ve suç tarihi itibariyle uzlaşmaya tabi olan mala zarar verme suçu yönünden 5271 sayılı CMK"nin 253 ve 254. maddelerinde öngörülen uzlaşma hükümlerinin uygulanma olanağı değerlendirilip sonucuna göre 5237 sayılı TCK"nın 7. ve 5252 sayılı Kanun’un 9. maddeleri dikkate alınmak suretiyle, eyleme uyan ve suç tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 765 sayılı Kanun’un ilgili maddeleri ile sonradan yürürlüğe giren 5237 sayılı Kanun’un ilgili maddelerinin, olaya ayrı ayrı uygulanması, her iki yasaya göre verilecek cezaların, denetime olanak sağlayacak şekilde ayrı ayrı saptanıp, sonuç cezaların karşılaştırılması suretiyle lehe yasanın belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, eksik kovuşturma ile denetime olanak vermeyecek şekilde dosya üzerinden yapılan inceleme sonucu yazılı şekilde karar verilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, hükümlünün temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, infaz aşamasında verilen uyarlama kararlarının kazanılmış hak oluşturmayacağının gözetilmesine, 03/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.