Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/8490 Esas 2018/3989 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, 14/05/2010 tarihinde davalıya ait şirketin şöförünün sevk ve idaresindeki ... plaka araç sürücüsünün kuralları ihlal ettiği ve asli kusurlu olduğunun trafik tespit tutanağında sabit olduğunu, araç sürücüsünün kazanın hemen sonrasında olay yerini terk ettiğini, ... plakalı araç sürücüsünün, müvekkilinin aracı seyir halindeyken davalı şirketin aracının ters yönden gelerek kazaya sebebiyet verdiğini, müvekkilinin ağır yaralandığını ve meydana gelen hasarın kalıcı olduğunu, müvekkilinin bir dizi ameliyat geçirdiğini belirerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 100.000,00 TL manevi, 1.000,00 TL maddi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, maddi tazminat davasının açılmamış sayılmasına, manevi tazminat davasının kısmen kabulü ile, 15.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihi olan 14/05/2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine; karar verilmiş; hüküm, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Mahkemece toplanıp değerlendirilen delillere, özellikle, oluşa ve dosya içeriğine uygun olarak düzenlenen uzman bilirkişi raporunda belirtilen kusur oranının hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına ve manevi tazminatın
takdirinde B.K.nın 47.maddesindeki özel haller dikkate alınarak hak ve nesafet kuralları çerçevesinde hüküm kurulmuş olmasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 767,65 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 10.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.