Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2012/16104 Esas 2014/3726 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2012/16104
Karar No: 2014/3726
Karar Tarihi: 03.04.2014

Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2012/16104 Esas 2014/3726 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Vezirköprü Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği bir kararın temyizi sonucu incelenen dosyaya göre, suçlu direnme suçu işlemiştir. Tekerrür uygulaması hükmünde yer almayan yasa maddesi mahallinde eklenerek, sanığın adli sicil kaydındaki en ağır cezanın infaz aşamasında dikkate alınabileceği belirtilmiştir. Suçun silahla işlendiği kabul edilmiş, ancak TCK'nın 265/4. maddesi uygulanmamıştır. Sanık hakkında verilen hak yoksunluğu kararı ise altsoyu dışındaki kişileri de kapsadığı gerekçesiyle kanuni değildir. Bu sebeple hüküm bozulmuş ve hak yoksunluğuna ilişkin bölüm çıkartılmıştır. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri ise TCK'nın 53/3, 53/1-c, 53/2 ve 265/4'tür.

5. Ceza Dairesi 2012/16104 E. , 2014/3726 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 5 - 2012/184118
MAHKEMESİ : Vezirköprü Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 03/04/2012
NUMARASI : 2011/170 Esas, 2012/81 Karar
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Tekerrür uygulamasına ilişkin yasa maddesinin hükümde gösterilmemesi mahallinde eklenebilecek eksiklik olarak kabul edilmiş, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18/06/2013 gün ve 2013/8-54 Esas, 2013/307 sayılı Kararında belirtildiği üzere sanığın adli sicil kaydında yer alan en ağır cezanın infaz aşamasında dikkate alınması mümkün olduğundan tekerrüre esas alınan cezanın hükümde gösterilmemesi sonuca etkili bulunmamış, suçun silahtan sayılması gereken araçla işlendiği kabul edildiği halde TCK"nın 265/4. maddesinin uygulanmaması ise karşı temyiz bulunmadığından bozma sebebi sayılmamış, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/3. maddesi uyarınca sanığın sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılmaya ilişkin hak yoksunluğunun koşullu salıverme tarihinden itibaren uygulanamayacağı gözetilmeksizin altsoyu dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde 53/1-c maddesindeki hakların tümünü koşullu salıverilmeye kadar kullanmaktan mahrum bırakılmaya hükmedilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu cihetin yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesi gereğince hükmedilen hak yoksunluğu ile ilgili bölümün çıkarılarak bunun yerine "sanığın 5237 sayılı TCK"nın 53/3. maddesine göre 53/1-c maddesinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile haklarından koşullu salıverilme tarihine, 53/1. maddesinde yazılı diğer haklardan 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” denilmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.