Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/3530 Esas 2014/3720 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname No : KYB - 2014/87358

Şebinkarahisar Açık Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü bulunan Musa Kazım Tomrukcu"nun izinli bulunduğu sırada yatarak tedavi gördüğü Ünye Devlet Hastanesinde izni bittikten sonra da kaldığı esnada yanında cep telefonu bulundurması eyleminden dolayı 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 44/3-g maddesi uyarınca 11 gün süreyle hücreye koyma cezası ile cezalandırılmasına dair Ünye Açık Ceza İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu Başkanlığının 23/12/2013 tarihli ve 2013/1224 sayılı Kararına yönelik şikayetin reddine ve hücre cezasının onanmasına ilişkin Ünye İnfaz Hâkimliğinin 16/01/2014 tarihli ve 2014/31-64 sayılı Kararına yönelik itirazın reddine dair Ünye Ağır Ceza Mahkemesinin 20/01/2014 tarihli ve 2014/43 Değişik İş sayılı kararının;
Dosya kapsamına göre hükümlünün izinli bulunduğu esnada rahatsızlanarak Ünye Devlet Hastanesine kaldırıldığı, burada yatarak tedavi gördüğü esnada izninin sona erdiği ve misafir hükümlü olarak Ünye Açık Ceza İnfaz Kurumu kayıtlarına alındığı, hükümlünün Devlet Hastanesinde sivil hastaların kaldığı bir odada bulunduğu, infaz koruma memurlarınca zaman zaman odanın kontrolü yapıldığı, 17/12/2013 tarihinde odada yapılan kontrolde odada kalmakta olan sivil hastalardan bir tanesinin yatağının yanında bulunan sehpa üzerinde bir cep telefonu bulunduğunun tespit edildiği, hükümlünün telefonun kendisine ait olduğunu beyan etmesi üzerine hakkında disiplin soruşturması başlatılarak hücre cezası verildiği anlaşılmışsa da, hükümlünün savunmasında cep telefonunu kullanmadığını, yakınları tarafından getirilen giysilerin cebinden çıktığını, yanında telefon bulunması sorun olacağı için ziyaret günü yakınlarına geri vermek üzere telefonu sivil hastaya verdiğini beyan ettiği, tanık olarak dinlenilen infaz koruma memurları ifadelerinde hükümlüyü telefonla görüşürken görmediklerini, telefonun hükümlüye nasıl ulaştırıldığını bilmediklerini beyan ettikleri, hükümlünün hastaneye 12/12/2013 tarihinde yattığı, telefonun ise 17/12/2013 tarihinde bulunduğu, hükümlü savunmasında telefonun 15/12/2013 tarihinde yakınlarının getirdiği giysilerin cebinden çıktığını beyan ettiği, İçişleri, Adalet ve Sağlık Bakanlıkları arasında imzalanan 19/08/2011 tarihli protokole göre hükümlülerin devlet hastanelerinin hükümlü koğuşunda kalacakları ve iç güvenliğin infaz koruma memurlarınca sağlanacağı, ancak somut olayda infaz koruma memurlarının hükümlüye gelen eşyaları kontrol etmedikleri gibi kredi kartı vb. eşyaları da teslim almadıkları, daha sonra ise hükümlüye gelen giysilerle birlikte hükümlüye ulaştığı beyan edilen cep telefonu nedeniyle disiplin cezası verildiği anlaşılmakla, hükümlünün cep telefonunu kullandığına dair delil bulunmadığı, infaz koruma memurlarının kontrol yükümlülüklerini yerine getirmemeleri nedeniyle hükümlünün iradesi dışında eline geçen telefon nedeniyle ceza verilemeyeceği, hükümlü ile aynı odada kalan ve telefonun teslim edildiği beyan edilen diğer hastaların beyanlarına başvurulmadan karar verildiği, bu hali ile hükümlünün eyleminin 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 44/3-g maddesine uymayacağı gözetilerek itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 27/02/2014 gün ve 94660652-105-52-1169-2014/4035/14855 sayılı kanun yararına bozmaya atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye ihbar ve dava evrakı ile birlikte tevdii kılınmakla gereği düşünüldü:
Dosyadaki bilgi ve belgelerden Şebinkarahisar Açık Ceza İnfaz Kurumunda silahla tehdit suçundan hükümlü olarak bulunduğu sırada hakkında 5275 sayılı Yasanın 44/3-g maddesi gereğince verilen hücreye koyma cezasına karşı hükümlünün yapmış olduğu itirazının reddine dair Ünye Ağır Ceza Mahkemesinin kararına karşı kanun yararına bozma yoluna gelinmiş olması sebebiyle suça ve buna bağlı talebin niteliğine göre inceleme yapma görev ve yetkisi Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait olduğundan Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın görevli Daireye GÖNDERİLMESİNE, 03/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.