Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen cezanın alt ve üst sınırları arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken; sanığın asli kusurlu olarak, mağdurun basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği somut olayda, alt sınırdan uzaklaşılmasında bir isabetsizlik bulunmamakla birlikte, meydana gelen zararın ağırlığı gözetilerek, hak ve nasafete uygun bir ceza tayini yerine, teşdidin derecesinde yanılgıya düşülerek fazla ceza tayini,
2-5237 sayılı TCK"nın 62, 50. ve 51. maddelerinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılmasının gerektiği, dosya içeriğine göre; sabıkası olmayan, dosyaya yansıyan olumsuz bir davranışı bulunmayan ve ilk oturuma katılarak sorgusu yapılan sanık hakkında, “duruşmalarını takip etmemesi nedeni ile hakkında olumlu kanaat oluşmadığından” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile paraya çevirme ve erteleme hükümlerinin uygulanmamasına karar verilmesi,
3-CMK’nın 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” düzenlemesi için öngörülen koşulların, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlarla birlikte, denetime olanak verecek şekilde, somut gerekçeler gösterilmek suretiyle değerlendirildikten sonra, sanık hakkında “hükmün açıklanmasının geri bırakılması”na ilişkin düzenlemenin uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi gerektiği halde; mahkemece mağdur tarafın zararı olup olmadığı yönünde bir araştırma yapılmadığı ve somut zarar miktarı da belirlenmediği anlaşılmakla; olay nedeniyle mağdurda meydana gelen zararın mahkemece basit bir araştırma yapılarak tespit edilip, sanığa zararları giderme imkanı da tanındıktan sonra, sanık hakkında, CMK"nın 231. maddesinde düzenlenen "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" hükmünün uygulanıp uygulanmayacağı hususunda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmesi gerektiğinin gözetilmeyerek “duruşmalarını takip etmemesi nedeni ile hakkında olumlu kanaat oluşmadığından ” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
4-Suç tarihinde sürücü belgesi bulunmayan sanığın TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA; 21.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.