Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/12187 Esas 2020/1720 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12187
Karar No: 2020/1720
Karar Tarihi: 03.02.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/12187 Esas 2020/1720 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından sanıkları mahkum etmiştir. Mala zarar verme suçuna ilişkin olarak doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkûmiyet hükümleri temyiz edilemez. Bu nedenle, sanık ve müdafiinin temyiz istemleri reddedilmiştir. Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarına ilişkin temyiz itirazları ise, Anayasa Mahkemesi kararı da dikkate alınıp reddedilmiştir. Kanunlar: 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu, 6217 sayılı Kanun ve TCK'nın 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/12187 E. , 2020/1720 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanıklar haklarında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanık ... ile sanık ... ve müdafiinin temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanıklar haklarında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarına gelince,
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 günlü ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 03.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.