Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/1741 Esas 2017/13427 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Her ne kadar tebliğnamede sanık ...’ın temyizden vazgeçtiği belirtilmişse de; gerek dosya üzerinde gerekse UYAP üzerinden yapılan araştırmada böyle bir dilekçeye rastlanılmadığı, yine sanık ...’ın da 22.12.2016 ve 23.12.2016 tarihli dilekçeleri ile mahkeme kararının onanmasını talep etmiş olup, temyiz talebinden açıkça vazgeçmediği anlaşılmakla; tebliğnamedeki sanıklar hakkında vermiş oldukları dilekçelerle temyizden vazgeçtikleri yönündeki görüşlere katılınmamıştır.
1- Sanık ... hakkında katılana yönelik hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını bozma suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
2- Sanık ... hakkında katılana yönelik hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını bozma suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan Ankara 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.09.2011 gün ve 2011/532 E. ve 2011/538 K. sayılı ilamının, 28.08.2012 olan infaz tarihinden itibaren, temyize konu suçun işlendiği 28.12.2015 tarihine kadar 3 yıllık sürenin geçmiş olması nedeniyle, 5237 sayılı TCK"nın 58/2-b maddesi gereğince tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun’un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, ‘‘Sanığın Ankara 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.09.2011 gün ve 2011/352-538 esas ve karar sayılı ilamı ile tekerrüre esas sabıkası bulunduğundan TCK’nın 58/6. maddesi gereğince verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine’’ ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkarılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.12.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.