Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2015/610 Esas 2017/13426 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın katılan .... Belediyesi’nde çalışan mağdura kullanması için verilen... plakalı kamyonetin sağ kapı kilidine zarar vermek suretiyle gerçekleştirdiği eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 152/1-a maddesinde belirtilen suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanun’un 151/1. maddesinden hüküm kurulması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
2- Sanık ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Sanığın katılan .... Belediyesi’nde çalışan mağdura kullanması için verilen ....plakalı kamyonetin sağ kapı kilidine zarar vermek suretiyle gerçekleştirdiği eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 152/1-a maddesinde belirtilen suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanun’un 151/1. maddesinden hüküm kurulması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, sanık hakkında tekerrüre esas alınan Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/389 E. ve 2008/285 K. sayılı kararının infazının geri alınıp, Yargıtay tarafından bozma kararı verildiği, bozma kararı sonrasında 19.06.2012 tarih ve 2011/515 E. ve 2012/364 K. sayılı karar ile yeni bir karar verildiği, bu kararın kesinleşme tarihinin 03.11.2014 olduğu, bozmaya esas teşkil eden Manisa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/389 E. ve 2008/285 K. sayılı kararına ilişkin kayıtların tümünün adli sicil kaydından kaldırılmasına 20.06.2016’da karar verildiğinin anlaşılması karşısında tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında adı geçen kararın tekerrüre esas alınamayacak olması ve adli sicil kaydına göre de tekerrüre esas alınabilecek başka bir sabıka kaydının bulunmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan; sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkartılmasına karar verilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.