Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 15/05/2017 gün ve 2017/3982 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 05/06/2017 gün ve KYB. 2017/34495 sayılı ihbarnamesi ile;
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’na muhalefet suçundan sanık ...’ın, anılan Kanun’un 359/a-2 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 62/1. maddeleri uyarınca 15 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Bakırköy 29. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/02/2015 tarihli ve 2014/88 esas, 2015/79 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanığın deneme süresinde yeni suç işlemesi nedeniyle yapılan ihbar üzerine, hakkında verilen hükmün açıklanmasına, 213 sayılı Kanun’un 359/a-2 ve 5237 sayılı Kanun’un 61. maddesi uyarınca 15 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Bakırköy 29. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/12/2016 tarihli ve 2016/783 esas, 2016/612 sayılı kararının “Bakırköy 29. Asliye Ceza Mahkemesince duruşma açılmak suretiyle sanık hakkında hüküm kurulmuş ise de, benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 19/09/2008 tarihli ve 2008/12198 esas, 2008/9890 sayılı ilamında da belirtildiği üzere, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/11. fıkrasında yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar. Ancak mahkeme, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanığın durumunu değerlendirerek; cezanın yarısına kadar belirleyeceği bir kısmının infaz edilmemesine ya da koşullarının varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine karar vererek yeni bir mahkûmiyet hükmü kurabilir.” şeklindeki düzenleme nazara alındığında, mahkemece duruşma açılmasını müteakip, sanığın celp edilmesi, varsa diyecekleri sorulup, anılan fıkra uyarınca değerlendirme yapıldıktan sonra hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, sanığın savunması alınmadan karar verilmesinde isabet görülmediğinden” bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Kanun yararına bozma, hâkim veya mahkemeler tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelenmesinden geçmeksizin kesinleşen hüküm ve kararlardaki hukuka aykırılıkların giderilmesi için kabul edilen olağanüstü bir kanun yoludur.
5271 sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca, hâkim veya mahkemece verilip istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümlerde, maddî hukuka veya yargılama hukukuna ilişkin hukuka aykırılık bulunduğunu öğrenen Adalet Bakanlığı, o karar veya hükmün Yargıtay’ca bozulması istemini, yasal nedenlerini açıklayarak, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına yazılı olarak bildirecektir. Bunun üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı da hükmün veya kararın bozulması istemini içeren yazısına bu nedenleri aynen yazarak, Yargıtay ceza dairesine verecek, ileri sürülen nedenlerin Yargıtay’ca yerinde görülmesi halinde karar veya hüküm yasa yararına bozulacak, yerinde görülmezse istem reddedilecektir.
Böylece ülke sathında uygulama birliğine ulaşılacak, hâkim ve mahkemelerce verilen cezaya ilişkin karar veya hükümlerdeki hukuka aykırılıkların, toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi sağlanacaktır.
Kanun yararına bozma yasa yoluna, istinaf ve temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiş hüküm ve kararlara karşı gidilmesi nedeniyle kesin hükmün otoritesinin bütünüyle zedelenmemesi amacıyla bu yola başvurabilmek için hukuka aykırılık halinin ciddi boyutlara ulaşması gerekmektedir.
Kanun yararına bozma konusu karar veya hükmün hukuka aykırı olmakla birlikte hukuken geçerli bir karar veya hüküm olması gerekir. Henüz kesinleşmeyen kararlar aleyhine kanun yararına bozma isteminde bulunulamaz.
Bu bilgi ve açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde;
Bakırköy 29. Asliye Ceza mahkemesince yapılan yargılama esnasında, sanığın 12.10 2014 tarihli sorgusunda, “Yenişehir Mahallesi Suyolu Sk. No:55/2 Şişli/İstanbul adresinde oturduğunu bildirdiği, Mahkemenin 29.12.2015 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin gerekçeli karar başlığında da bu adresin yer aldığı, buna karşılık denetim süresi içerisinde yeniden suç işlemesi nedeniyle, Mahkemece 26.12.2016 tarihinde açıklanan hükmün, yalnızca ve doğrudan sanığın MERNİS adresine göre Tebligat Kanunu‘nun 21/2. maddesi uyarınca tebliğ edildiği, sanığın sorgusunda bildirdiği adrese daha önce tebligat yapılmaksızın doğrudan MERNİS adresine yapılan tebligatın usulsüz olduğu ve usulüne uygun olarak kesinleşmeyen kararlar aleyhine kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağı anlaşılmakla, kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki bozma isteminin CMK’nın 309. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, 09.10.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.