Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/1959 Esas 2018/10375 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1959
Karar No: 2018/10375
Karar Tarihi: 04.07.2018

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/1959 Esas 2018/10375 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Hırsızlık suçundan mahkum edilen sanık hakkında verilen hükmün temyiz edilmesi sonucunda, yer Cumhuriyet Savcısı'nın temyiz istemi reddedilerek mahkumiyet hükmü onanmıştır. Ancak, sanığın temyiz istemi incelenerek yapılan incelemede, mahkumiyet kararında bazı hatalar tespit edilmiştir. Sanığın dolmuş şoföründen para çaldığının anlaşılması üzerine, etkin pişmanlık hükümleri uyarınca cezada indirim yapılması gerektiği, mükerrir sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejimi ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, hükmün bozulması kararlaştırılmıştır.
Kanun maddeleri:
- 1412 sayılı CMUK'un 310. ve 317. maddeleri
- 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. Maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53., 58/6-7. ve 168/1. maddeleri.

13. Ceza Dairesi 2018/1959 E. , 2018/10375 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükmün temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I) O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmü 1412 sayılı CMUK"un 310. maddesinde öngörülen bir aylık süre geçtikten sonra temyiz eden o yer Cumhuriyet Savcısı"nın temyiz isteminin 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE,
II) Sanığın temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Tanık beyanları, savunması ve tüm dosya kapsamına göre, dolmuş şoförü olan tanığın sanıktan müştekiden para çalıp çalmadığını, çalmış ise parayı vermesini istemesinden sonra, sanığın bu parayı tanığa teslim ederek müştekiye iadesinin sağlandığının anlaşılması karşısında; sanık hakkında hükmolunan cezada TCK"nın 168/1. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümleri uyarınca indirim yapılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulmak suretiyle fazla cezaya hükmolunması,
2-Mahkumiyet hükmünde, mükerrir olan sanık hakkında TCK"nın 58/6-7. maddesi gereğince "mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, 3 yıl denetim süresi belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."un temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 04.07.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.