Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2018/187 Esas 2020/374 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava dilekçesinde, davalıların murisi ...nın ... ilçesinde ... Sitesi B Blok 2 numaralı dairenin maliki olduğunu, ölümü ile mirasının mirasçılarına kaldığını, bu bölümün aidat borçlarının ödenmemesi nedeniyle Ankara 26. İcra Müdürlüğünün 2012/13868 sayılı dosyası ile Mart 2007-2011 dönemi arası 49 aylık aidat borcu ile gecikme tazminatı yönünden mirasçıları olan davalılar hakkında takip yaptıklarını, davalıların takibe itiraz ettiklerini ancak Ankara 12. Sulh Hukuk Mahkemesinin 2012/28 sayılı tereke davasında asıl borç miktarı belirlendiğinden bahisle davalıların asıl borcu ödediklerini ancak yönetimin gecikme tazminatı hakkı bulunduğunu, gecikme tazminatı yönünden yapılan itirazın haksız olduğunu, sonrasında da bir kısım ödeme yapıldığı için kalan gecikme faizine yönelik 6.621,92 TL miktar yönünden yapılan itirazın haksız ve yersiz olduğundan iptali ile takibin aynen devamına ve davalıların % 20 icra inkar tazminatı ile mahkumiyetine karar verilmesi istenilmiştir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava ortak gider alacağına yönelik başlatılan icra takibine yapılan itirazın iptali
istemine ilişkindir.
Kat Mülkiyeti Kanununun 20. maddesinin 2. fıkrasının 2. cümlesine göre, gider ve avans payının tamamını ödemeyen kat malikinin ödemede geciktiği günler için aylık yüzde beş (14.11.2007-5711/9. madde ile değişiklikten önce %10) hesabıyla gecikme tazminatı ödemekle yükümlü olduğundan, ortak giderden payına düşeni ödemeyen bağımsız bölüm malikinin ödemede geciktiği günler için ödemekle yükümlü bulunduğu gecikme tazminatının başlangıcının açıkça saptanmış olması gerekir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerekçeye göre davalıların muris ile birlikte sürekli faydalanan konumunda olmadıkları anlaşılmakla gecikme tazminatı için temerrüde düşürülmediği gözetilerek, yazılı olduğu şekilde davanın reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddi ile usule ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine 03/02/2020 günü oy birliğiyle karar verildi.