Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/5579 Esas 2018/1870 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5579
Karar No: 2018/1870
Karar Tarihi: 21.02.2018

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/5579 Esas 2018/1870 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın 180 promil alkollü olarak araç kullanması nedeniyle trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir. Temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesi gereği suçun işleniş biçimi ile meydana gelen tehlikenin ağırlığı olan failin kastı, ve suçun işleniş biçimi nazara alınarak alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolma gerekliliği vurgulanmıştır. Ancak, bu sınırların gözetilmediği için hüküm sanığın lehine temyiz edilmemiştir. Sanık, bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddedilmesine rağmen, infaz aşamasında nazara alınması gereken 5275 sayılı Kanunun 106. maddesi gereğince ihtar edilmesi yerine, TCK’nın 52/4. maddesi gereği taksitlerin birinin ödenmemesi halinde geri kalan kısmının tamamının tahsil edileceği ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği ihtarına karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle hüküm 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca bozulmuş, ancak yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun'un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün olduğundan, hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri: TCK 179/3-2,

12. Ceza Dairesi 2017/5579 E. , 2018/1870 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62/1, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kasıtlı suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kastı, suçun işleniş biçimi ile meydana gelen tehlikenin ağırlığı nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın 180 promil alkollü olarak araç kullandığı gözetilerek, alt sınırdan biraz daha fazla uzaklaşılarak ceza tayin edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK"nın 52/4. maddesi gereğince, taksitlerden birinin ödenmemesi halinde, geri ,kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtar edilmesi ile yetinilmesi yerine, infaz aşamasında nazara alınması gereken 5275 sayılı Kanunun 106 maddesi gereğince de ihtarına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 5. bendinin hükümden çıkartılarak, 4. bendinin sonuna "" TCK"nın 52/4 maddesi gereğince sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının ödenmemesi halinde cezanın hapse çevrileceğinin ihtarına "" ibaresinin ilave edilmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.