MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLÜ : ...
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Uyarlama yargılaması yapılarak, hükümlünün TCK"nın 157/1, 52/2 ve 53/1-2-3. maddeleri gereğince
mahkumiyetine ilişkin


Hükümlü hakkında dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmünün kesinleşmesinden sonra yapılan uyarlama yargılaması sonucunda verilen hüküm, hükümlü müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hükümlünün, kuyumculuk yapan müştekinin iş yerine giderek nişanlısı için bilezik alacağını belirttiği, bunun üzerine müştekinin gösterdiği bileziklerden 3 adet 22 ayar bileziği seçtiği ve nişanlısına gösterip beğendiği takdirde alacağını, bu sırada yanında bulunan arkadaşının kendisini orada bekleyeceğini söyleyerek müştekiyi aldattığı ve bilezikleri alıp ortadan kaybolduğu iddia edilen olayda;
Hükümlü hakkında dolandırıcılık suçundan yapılan yargılama sonunda, 765 sayılı TCK nın 503/1 ve 522. maddeleri uyarınca neticeten hükümlünün 1 yıl 6 ay hapis ve 75.000 TL ağır para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, hükmün temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesi"nin 03.08.1989 tarih ve 1989/6292-6700 E.K sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği, infaz aşamasında iken 5237 sayılı TCK"nın yürürlüğe girmesi üzerine Cumhuriyet Başsavcılığı"nca uyarlama talebinde bulunulduğu, bu kez mahkemece evrak üzerinde inceleme yapılarak 04/02/2014 tarih ve 2014/41 değişik iş sayılı karar ile 5237 sayılı TCK"nın lehe olduğu gerekçesiyle yeniden kurulan hükmün, hükümlü müdafii tarafından temyizi üzerine Dairemizin 25/12/2017 tarih ve 2017/37826 E, 2017/28825 K sayılı ilamı ile duruşma açılmadan ve kesinleşmiş hüküm ile 5237 sayılı TCK"nın ilgili hükümlerinin olaya uygulanmaksızın, denetime imkan verecek şekilde sonuçların karşılaştırılıp lehe hüküm belirlenmeden hüküm kurulduğu gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği, mahkemenin bozmaya uyarak yapmış olduğu uyarlama yargılaması sonucunda; 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK"nın somut olaya uygulanmasından sonra, 5237 sayılı TCK"nın hükümlü lehine olduğu şeklindeki kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.

Bozma üzerine yapılan uyarlama yargılamasına, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, hükümlü müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5271 sayılı CMK’nın 253 ve 254. maddelerinde düzenlenen uzlaşma, sadece sanığa değil aynı zamanda ve öncelikle, mağdurun zedelenen hukukunun düzeltilmesine hizmet amacı gütmesi ve biçimi itibariyle bir ceza yargılaması müessesesi olsa da, fail ile devlet ilişkisini sona erdirmesi bakımından maddi ceza hukukunu da ilgilendirmesi nedeniyle karma bir hukuki niteliğe haiz olduğundan, uzlaşma hükümlerinin yalnızca yürürlüğe girdikleri sıradaki işlem ve olaylar bakımından değil, TCK’nın 7/2. maddesi gözetilerek, sanık lehine olması halinde kesinleşmiş, infaz edilmekte ve hatta infaz edilmiş hükümlere de uygulanabileceği, nitekim, 5271 sayılı CMK’nın 253/4. maddesi gereğince kabul edip etmemekte tarafların iradesi esas alındığından ve aynı kanunun 254/2. maddesinde, mahkeme, uzlaşma sonucunda sanığın edimini def’aten yerine getirmesi halinde, davanın düşmesine; edimin yerine getirilmesinin ileri tarihe bırakılması, takside bağlanması veya süreklilik arz etmesi halinde ise, sanık hakkında, 231’inci maddedeki şartlar aranmaksızın, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verileceğinin hükme bağlanmış olması nedeniyle, infaz edilen hükümlerde uzlaştırma yoluna gidilip de düşme kararı verildiğinde, 5352 sayılı Kanun’da belirtilen şartlara bakılmaksızın hüküm adli sicil ve arşiv kaydından silineceğinden, mahkumiyete bağlı bazı hak yoksunluklarına maruz kalmayacağı gibi başka bir eylemine ilişkin dosyasının bulunması halinde, tekerrür, hükmün açıklanmasının geri bırakılması, seçenek yaptırımlara çevirme veya erteleme gibi hükümlerin hakkında uygulanıp uygulanmayacağına etkisi olabileceği, öte yandan bu durumun iş ve özel hayatını da doğrudan etkileyeceği, aynı şekilde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair hükmün de sanığın lehine olacağı, bu itibarla infaz edilmiş hükümlerde uzlaştırma kurumunun uygulanmasının, failin aleyhine sonuç doğurmayacağı, Yargıtay CGK’nın 03.02.2009 gün ve 2008/250-2009/13 ile 17.02.2009 tarih ve 2009/36-35 sayılı ilamlarında da, 5637 sayılı Kanun’un 7. maddesinde tanımlanan lehe yasanın geçmişe yürümesi ilkesi uyarınca, uzlaştırmaya göre daha aleyhe sonuçlar doğuran hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin hükümlerin dahi şartlarının oluşması halinde infaz edilmiş ilamlarda da uygulanabileceğinin belirtilmiş olması karşısında; somut olayda, dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmünün kesinleşmesinden sonra 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253 ve 254. madde fıkraları gereğince, uzlaşma kapsamına alınan basit dolandırıcılık suçundan dolayı, uzlaştırma işlemleri için gereği yapılarak sonucuna göre hükümlünün hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.