Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2018/4490 Esas 2021/4144 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İskenderun 3. Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacılar vekili tarafından, davalı aleyhine 03.06.2016 tarihinde verilen dilekçeyle satış vaadi sözleşmesine dayalı tapu iptali ve tescil talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda davanın kabulüne dair verilen 22.03.2017 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davalı tarafından talep edilmiştir. Davalı istinaf başvurunun reddine dair 10.10.2017 tarihli ek kararın Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R
Dava, taşınmaz satış vaadi sözleşmesine dayalı tapu iptali ve tescil istemine ilişkindir.
Davacılar vekili, müvekkillerinin murisi ile davalı arasında İskenderun 2. Noterliğinin 2015 yevmiye numaralı ve 08.12.2005 tarihli düzenlenme şeklinde taşınmaz satış vaadi sözleşmesinin imzalandığını, bu sözleşme ile davalının 1489 parsel sayılı taşınmazdaki 350/2055 oranındaki payın satışının yapıldığını, taşınmazın tapuda devri yapılmadığını beyan ederek, davalı adına kayıtlı payın iptali ile müvekkilleri adına mirasçılık belgesindeki hisseleri dahilinde tesciline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davaya yanıt vermemiştir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davalı vekili tarafından eski hale getirme talebi ile birlikte istinaf talebinde bulunulması üzerine mahkemece 10.10.2017 tarihli ek karar ile talebin yasal sürede yapılmadığı gerekçesiyle reddine karar verilmiş; redde dair verilen ek karar ile hüküm davalı vekili tarafından istinaf edilmiştir.
Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesinin 14.06.2018 tarihli 2018/40 Esas, 2018/450 sayılı Kararı ile “İskenderun 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 22.03.2017 tarih 2016/1300 Esas, 2017/1000 sayılı kararı usul ve esas yönünden hukuka uygun bulunduğu” gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf isteminin 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 353/1-b/1 bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya içeriğine göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiş, bu nedenle reddi gerekmiştir.
2- Davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Somut olayda; ilk derece mahkemesince verilen gerekçeli karar 7201 sayılı Tebligat Kanununun 25/a maddesi gereğince Berlin Başkonsolosluğu tarafından 28.08.2017 tarihinde davalıya tebliğ edilmiş, davalı vekili 29.09.2017 tarihli eski hale getirme ve istinaf dilekçesi ile müvekkilinin sağlık sorunları nedeniyle süresinde istinaf başvurusunda bulunamadığını beyan etmiştir. HMK’nın 345. maddesi gereği 2 haftalık istinaf kanun yoluna başvuru süresinin davalı yönünden 11.09.2017 tarihinde sona erdiği hususu ile birlikte davalının sağlık durumu hakkında dosyaya ibraz edilen belgeler Bölge Adliye Mahkemesi tarafından kararın gerekçe bölümünde incelenmiş; “ilk derece mahkemesinin 10.07.2017 tarihli ek kararının” usul ve yasaya uygun bulunduğu belirtilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi tarafından ilk derece mahkemesince verilen 10.07.2017 tarihli ek karar yönünden inceleme yapıldığı ve ek kararın usul ve yasaya uygun bulduğu anlaşılmasına karşın; hüküm fıkrasında işin esasına yönelik 22.03.2017 tarihli karar yönünden istinaf talebinin reddine karar verildiği anlaşıldığından, infazda tereddüt yaratacak şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş ise de belirtilen hususlar yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm sonucunun aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesinin 14.06.2018 tarihli kararının 1. numaralı bendinde yer alan “22.03.2017” tarihinin çıkarılarak yerine “10.07.2017” ibaresinin yazılmasına, “2017/1000 Karar sayılı” ibaresinden sonra “istinaf talebinin reddine yönelik ek karar” ibaresinin eklenmesine, hükmün değiştirilmiş ve DÜZELTİLMİŞ bu şekliyle ONANMASINA, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, dosyanın İLK DERECE MAHKEMESİNE, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE 17.06.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.