Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Herhangi bir belgedeki  imza ve yazının atfedildiği kişiye ait olup olmadığı  hususunda  yapılacak  bilirkişi  incelemesinin, konunun uzmanınca  ve yeterli  teknik  donanıma sahip  bir laboratuvar ortamında optik aletler ve o incelemenin gerektirdiği diğer  cihazlar  kullanılarak; grafolojik ve grafometrik yöntemlerle  yapılması, bu alet  ve yöntemlerle gerek  incelemeye  konu ve gerekse karşılaştırmaya esas belgelerdeki  imza  ve yazının  tersim, seyir, baskı  derecesi, eğim, doğrultu gibi yönlerden  taşıdığı özelliklerin  tam ve kuşkuya yer vermeyecek  şekilde  belirlenip karşılaştırılması; sonuçta, imza veya yazının atfedilen kişiye ait olup olmadığının dayanakları gösterilmiş, tarafların, mahkemenin ve Yargıtay’ın denetimine  elverişli  bir raporla  ortaya  konulması, gerektiğinde  karşılaştırılan  imza veya yazının  hangi  nedenle  farklı  veya aynı kişinin  eli ürünü  olduklarını fotoğraf  yada  diğer uygun  görüntü teknikleriyle  de desteklenmesi şarttır. Hükme esas  alınan bilirkişi  raporunda hangi ortamda, ne tür  teknik  cihazlar kullanılarak  inceleme  yapılıp sonuca  varıldığı  açıklanmamış; sadece  grafolojik  ve grafometrik metotların uygulandığının belirlenmesi  ile yetinilmiş, ulaşılan sonucun maddi dayanakları denetime  elverişli  şekilde  ortaya  konulmamıştır. Bu nitelikteki bir bilirkişi  raporuna dayalı olarak hüküm kurulamaz. Mahkemece yapılması  gereken iş, yukarıda açıklanan  yöntem ve  ilkelere  uygun olarak, grafoloji ve sahtecilik konusunda uzman kişilerden oluşacak bilirkişi kurulu marifetiyle yeniden bilirkişi  incelemesi  yaptırılması, ortaya  çıkacak  uygun sonuç çerçevesinde bir karar verilmesidir. Eksik  incelemeye  ve yetersiz  bilirkişi  raporuna dayalı olarak karar verilmesi  isabetsizdir (Hukuk Genel Kurulunun 30.5.2001 tarih ve 2001/12-246 Esas 2001/467 karar sayılı kararı). 
SONUÇ  : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA),  03.03.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.