Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2008/2-120 Esas 2008/136 Karar Sayılı İlamı

Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 2008/2-120
Karar No: 2008/136
Karar Tarihi: 13.2.2008

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2008/2-120 Esas 2008/136 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Kadıköy 1. Aile Mahkemesi, boşanma, manevi tazminat ve nafaka davası üzerine verdiği karara istinaf incelemesi talebiyle dosya Yargıtay'a gönderilmiştir. Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, davalı kadının da boşanmaya neden olan olaylarda eşit kusurlu olduğunu belirterek, mahkemenin manevi tazminata hükmetmesinin doğru olmayacağı yönünde karar vermiştir. Ancak Kadıköy 1. Aile Mahkemesi, kararında direnmiştir. Hukuk Genel Kurulu ise önceki kararda direnmenin usul ve yasaya aykırı olduğuna karar vererek, Özel Daire bozma kararına uyulmasını gerektiğini açıklamıştır. Bu nedenle direnme kararı bozulmuştur.
Kanun Maddeleri: Türk Medeni Kanunu'nun 174/2. maddesi. HUMK'nun 429. maddesi.

Hukuk Genel Kurulu 2008/2-120 E. , 2008/136 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Kadıköy 1. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 09/05/2007
NUMARASI : 2007/232-2007/307

Taraflar arasındaki "boşanma, manevi tazminat, nafaka" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kadıköy 1.Aile Mahkemesince boşanma davasının kabulüne, manevi tazminat ve nafaka davasının kısmen kabulüne dair verilen 20.4.2006 gün ve 2005/334-2006/273 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2.Hukuk Dairesinin 8.2.2007 gün ve 2006/13643-2007/1555 sayılı ilamı ile, (...Toplanan delillerden eşine ağır hakaretlerde bulunan, evlilik birliğine ilişkin görevlerini yerine getirmeyen, eşini tırnakla yaralayan davalı kadın da boşanmaya neden olan olaylarda eşit kusurludur. Eşit kusurlu kadın yararına manevi tazminata hükmedilemeyeceği (TMK 174/2 md.) nazara alınmadan yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmamıştır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davacı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre,Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken,önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ:Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile,direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. Maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 13.2.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.