MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Tazminat

... ile ... aralarındaki tazminat davasının reddine dair ...Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesinden verilen 27.05.2008 gün ve 129/86 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:
K A R A R

Davacı ... vekili tarafından davalı ... aleyhine açılan davanın yapılan yargılaması sonunda tarafların gelir durumu, davacının çalışmaya başladığı tarih ile ayrı yaşamaya başladıkları tarih dikkate alınarak davalı adına kayıtlı taşınmazlara davacının katkısının bulunmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmesi üzerine; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 3.8.1982 tarihinde evlenmişler, davacı ...’in 20.6.2002 tarihinde açtığı dava sonunda boşanmışlar ve karar 5.5.2008 tarihinde kesinleşmiştir. Eşler arasında boşanma davasının açıldığı tarihte mal rejimi sona ermiştir (TMK.nun 225/son).Başka mal rejimi seçilmediğinden; taraflar arasında evlilik tarihinden 1.1.2002 tarihine kadar mal ayrılığı (743 sayılı TKM’nin 170.m.), 01.01.2002 den mal rejiminin sona erdiği 20.06.2002 tarihine kadar edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir. (TMK. 202. ve 4722 s.Yürürlük K.m.10/1.m)
Dava konusu taşınmazlardan 130 ada 2 parsel ve üzerindeki binanın 1.6.1990 tarihinde davalı adına tapuya satış yolu ile tescil edildiği, yine dava konusu 201 ve 205 parsellerin ... Yapı Kooperatifi adına iken davalının kooperatife 15.2.1987 tarihinde üye olduğu ve giriş aidatını ödediği, daha sonra kooperatife 19.12.1986-20.7.1988 tarihleri arası, 21.8.2000, 11.9.2000, 11.8.2004 ve 23.1.2007 tarihlerinde davalı adına ödemelerin yapıldığı, kooperatif arazisinin 2007 yılında imar uygulaması gördüğü, 433 ve 434 adaların oluştuğu, bunlardan davalının 434 ada 14 parselde 1/4 oranında hisse sahibi olarak göründüğü tapu kayıtlarından anlaşılmaktadır.
Davacı vekili 28.4.2006 tarihli dilekçesi ve temyiz dilekçesinde her ne kadar TMK.nun 174.maddesine dayalı olarak maddi tazminat isteğinde bulunduğunu ileri sürmekte ise de, HUMK.nun 74 ve 76. maddeleri hükümleri gereğince davada maddi olayları bildirmek taraflara; bildirilen maddi olaylara göre hukuki sebepleri belirlemek ve buna uygun yasa hükümlerini uygulamak ve nitelendirmeyi yapmak hakime yüklenen bir görevdir. Dava dilekçesindeki açıklamalar, dosya kapsamı ve HUMK.nun 76.maddesi karşısında davacının isteğinin 130 ada 2 parsel ve üzerindeki bina ile Ölüdeniz Yapı Kooperatifindeki hissenin edinilmesinde katkıda bulunulduğu iddiasına dayalı olarak açılmış katkı payı alacağı isteğine ilişkin olduğunun kabulü gerekir. Davacı vekilinin maddi olguyu değiştirmeksizin ısrarla isteğinin 4721 sayılı TMK.nun 174. maddesinde yer alan maddi tazminata ilişkindir, yolundaki açıklamanın hukuki dayanağı yoktur. Çünkü anılan madde boşanma davasının eki niteliğinde bulunan maddi ve manevi tazminatla ilgilidir. Bu nedenle mahkemece, davacının isteğinin katkı payı alacağı olarak nitelendirilerek uyuşmazlığın buna göre çözülmüş olmasında bir isabetsizlik bulunmamaktadır.
Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına ve mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verildiğine, takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına, dosya arasındaki tercümelerden davacının 7.9.1990 tarihinde çalışmaya başladığı, öncesinde ev hanımı olduğu ve bir gelir elde etmediği, tarafların 1999 yılı Ağustos ayından itibaren ayrı yaşadıkları, 7.9.1990 tarihinden önce ve 1999 yılından sonra dava konusu taşınmazların edinilmesine ve kooperatif hissesine yapılan ödemelere davacının bir katkıda bulunma imkanı olmadığı, 1990 ile 1999 yılları arasında edinilen taşınmaz ve kooperatif hissesine yapılan bir ödeme de bulunmadığı toplanan delillerden anlaşıldığına göre mahkemece yazılı şekilde davanın reddine karar verilmiş olmasında da usul ve kanuna aykırı bir yön görülmemiştir.
Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 14,00 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 3,15 TL"nin temyiz eden davacıdan alınmasına 17.05.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.