MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada... 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 16/02/2016 tarih ve 2014/294-2016/110 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının müvekkil şirket nezdinde satış temsilcisi olarak çalıştığı, 15/11/2011 tarihinde iş sözleşmesinin haklı nedene dayanılarak feshedildiğini, davalı ile rekabet yasağı sözleşmesi düzenlendiğini, davalının rekabet yasağına aykırı davranarak müvekkili şirketle aynı sektörde bulunan ...Gıda Firmasını kurduğunu ve işletmeye başladığını, müvekkili şirketin teknik bilgilerinin ve ticari sırlarının rakip olan firma nezdinde müvekkili şirket aleyhine kullandığını ve müşterilerine yanıltıcı bilgiler verdiğini, bu durumların da haricen öğrenildiğini iddia ederek rekabet yasağının ihlali nedeniyle sözleşme nedeniyle davalı taraftan 25.000,00 TL cezai şartın dava tarihinden itibaren geçerli olmak üzere yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin davacı şirkette çalışırken haksız yere çıkarıldığını,müvekkilinin kendi işini kurduğunu, davacı ile haksız rekabet etmediğini, davanın haksız olduğunu ileri sürerek davanın reddini istemiştir. Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında 07/04/2010 tarihinde "İşe Başlama Taahhütnamesi" adlı altında bir taahhütname imzaladığı, söz konusu taahhütnamede rekabet yasağı ve cezai şart öngörüldüğü, rekabet yasağının geçerli olduğu, davalının kendi beyanından da anlaşılacağı üzere davacı ile aynı iş kolunda kendisinin gıda toptancılığı işini kurduğu, davalının bu şekilde taahhütnamenin 3/a maddesinde öngörülen "iş sözleşesinin sona ermesinden itibaren 2 yıl içinde aynı alanda faaliyet gösteren ve..., Isparta, Burdur il sınır içindeki herhangi bir işverenlik nezdinde aynı görev ile çalışmamayı, aynı alanda faaliyet gösteren şirketlere ortak olmamayı ve sair ticari ilişki içine girmemeyi kabul eder" maddesini ihlal ettiği, cezai şartın zarar doğması şartına bağlanmadığı, haksız rekabetin yıllık sürenin 2. yılında başlaması ve süresi de nazara alınarak BK 161/son maddesi uyarıca 1/2 oranında indirilmesinin hakkaniyete uygun olduğu gerekçesiyle taahhütnamede öngörülen 25.000,00TL cezai şarttın 1/2 oranında 12.500,00 TL cezai şartın dava tarihi itibarıyla yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya dair istemlerin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir. Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve davacının temyiz isteminde bulunmamış olmasına göre davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 640,38 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 18/12/2017 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
Dava, işçinin rekabet etme yasağına aykırılığa dayalı cezai şart istemine ilişkindir.
Ceza koşulunun kendisi başlı başına bir borcun konusu değildir. Ceza koşulu, daima ifası gereken bir asıl borcun varlığını arar. Zira ceza koşulu, borçlunun borca uygun davranmasını temin eden bir tür güvencedir. Yine ceza koşulu asıl borca bağlı (fer"i) nitelikte bir borç doğurur.
Ceza koşulu TBK. m. 179"da düzenlenmiştir. Bu düzenlemeye göre, ceza koşulunun türleri, seçimlik ceza koşulu, ifaya eklenen ceza koşulu ve ifa yerine ceza koşulundan (Dönme cezası) ibarettir. Bu genel düzenlemenin yanında TBK. m. 444/2 dönme cezası özel olarak düzenlenmiştir. Bu TBK 444/2 aynı Yasa"nın m. 179 maddesine bir aykırılık oluşturur. Sözleşme cezası burada da madde. 179 olduğu gibi, kural olarak, ödenmesi ile akitten cayma hakkını verir. Ne var ki madde 179 aksine, madde 444/2 gereğince ifayı yada sözleşme cezasını talep etmek isteyip istemediğini alacaklı seçemez. Aksine işçi sözleşme cezasını ödeme ile rekabet yasağından kendisini kurtarabilir (Becker, Herman, İsviçre Borçlar Kanunu Şerhi, Yargıtay Yayınları, sayfa 577).
İşveren ancak, işçinin kusurunu ve uğradığı zararı kanıtlayarak YTBK m. 444 uyarınca zararının tazminini isteyebilir.
Bu nedenlerle, kararın yukarıdaki gerekçeyle bozulması görüşünde olduğum için çoğunluğun görüşüne katılamıyorum.