Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklının genel haciz yolu ile başlattığı icra takibinde İ.İ.K.’nun 68/1.maddesinde yer alan ve mücerret borç ikrarını içeren bir belgeye dayanmadığı tartışmasızdır. Ancak, borçlunun icra dairesine verdiği itiraz dilekçesinde “borcun ödendiğinin” ileri sürüldüğü görülmektedir. Borçlu, borç doğuran hukuki ilişkiyi kabul edip itirazını “ödeme olgusuna” dayandırdığına göre, itirazın kaldırılması isteminin mahkemede incelenmesi sırasında, alacaklının artık İ.İ.K.’nun 68/1.maddesinde belirtilen bir belgesinin mevcut olup olmadığı üzerinde durulmasına gerek ve yer yoktur. Çünkü, anılan maddede yazılı belgelerle ispatlanacak olan “hukuki ilişki ve borçtur”. Borçlu hukuki ilişki ve borcu kabul edip ödediğini ileri sürdüğüne göre, kabul edilen bir hususun ayrıca İ.İ.K.’nun 68/1.maddesinde yazılı belgelerle ispatına yer olmadığı kabul edilmelidir. Yargıtay’ın yerleşmiş görüşü bu doğrultudadır. (Hukuk Genel Kurulu’nun 4.12.1985 tarih 12/27-984 sayılı kararı).
Olayımızda ispat yükü yer değiştirdiğinden, borçlu tarafın ödeme belgesi olarak sunduğu delillerinin incelenerek sonuca gidilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 28/02/2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.