Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/24744 Esas 2022/779 Karar Sayılı İlamı

Bolvadin Asliye Ceza Mahkemesinin 20/08/2015 gün ve 2015/378 Esas, 2015/336 Karar sayılı ilamı ile sanık ...'in nitelikli hırsızlık suçu nedeniyle TCK'nın 142/2-h, 143/1, 35/2, 62. maddeleri uyarınca 4 yıl 8 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçu nedeniyle TCK'nın 116/4, 119/1-c, 35/2, 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, mala zarar verme suçu nedeniyle TCK'nın 151/1, 62, 52/2-4. maddeleri uyarınca 2.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, hükümlerin sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesi'nin 24.12.2019 gün ve 2019/8254 Esas, 2019/18956 Karar sayılı ilamı ile mala zarar verme suçu yönünden verilen adli para cezasının miktar itibariyle kesin nitelikte olduğundan temyiz isteminin reddine, nitelikli hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçları yönünden hükümlerin ise onanmasına karar verildiği, nitelikli hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından onama yönündeki karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01/12/2021 gün ve KD-2021/123621 sayılı yazısı ile özetle, " Kovuşturma aşamasında sanığın savunmasının yakalama kararı üzerine ... 7. Asliye Ceza Mahkemesince müdafii olmaksızın alındığı 28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddeleri uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanmayarak ve cezanın alt sınırının 5 yılın üzerinde olması nedeniyle istinabe suretiyle sorgusunun yapılamayacağının gözetilmeyerek yargılamaya devam edilerek aynı Kanunun 188/1 ve 289/1-e maddesine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanmadığı anlaşılmış ve yasaya aykırı işlemler nedeniyle, Bolvadin Asliye Ceza Mahkemesinin 20/08/2015 gün ve 2015/378 Esas, 2015/336 Karar sayılı nitelikli hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçlarına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin bozulmasına karar verilmesi'' yönünde itiraz talebinde bulunulması üzerine, dosya Daireye gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01/12/2021 tarih ve KD-2021/123621 sayılı itiraz istemi yerinde görülmüş olduğundan, Yargıtay 13. Ceza Dairesi'nin 24.12.2019 gün ve 2019/8254 Esas, 2019/18956 Karar sayılı onama kararı kaldırılarak yeniden yapılan incelemede;
1-28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3. ve 196/2. maddeleri uyarınca sanığa savunması alınmadan önce zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddesine aykırı davranılması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
2-TCK'nın 142/2-h maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun alt sınırının 5 yıl olması karşısında, sanık ...'in istinabe suretiyle sorguya çekilemeyeceği gözetilmeden, savunma hakkı kısıtlanarak hüküm kurulması suretiyle CMK'nın 196/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...'in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 26.01.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.