Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2016/2065 Esas 2018/886 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtilen gerekçelerle, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraflar avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı Kurum avukatının tüm, davalı avukatının ise sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Dava, davalı işverene ait işyerinde 17.09.2007 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu 18.09.2007 gelire girme tarihi itibarıyla %43 oranında, kontrol kaydı konulmaksızın bağlanan ilk peşin değerli gelir ile yapılan ödemelerin rücuan tahsili istemine ilişkindir.
Ne var ki, kurum sigortalısı bakımından davalı işverenin itirazı nedeniyle sürekli iş göremezlik derecesi bakımından, 506 sayılı Yasanın 109. ve 5510 sayılı Yasanın 94’üncü maddeleri gereği işletilen prosedür sonucunda Adli Tıp Kurumu Kanunu’nun 15’inci maddesi ile kesin ve bağlayıcı niteliği bulunan 09.04.2015 tarihli Genel Kurul raporu ile, meydana gelen iş kazası nedeniyle sigortalının, başlangıçtan itibaren E cetveline göre %29 oranında meslekte kazanma gücünü kaybetmiş olduğunun tespit edildiği anlaşılmaktadır.
Peşin değer, gelecekte ödenecek gelirlerin, yaş, kesilme ihtimali ve Kurumca belirlenecek iskonto oranı dikkate alınarak hesaplanan tutarını ifade etmekte olup, Kurum iş kazası ya da meslek hastalığı ile malullük sonucu sigortalılara ve bunların ölümü halinde hak sahiplerine yaptığı her türlü ödemelerle bağlamış bulunduğu gelirin başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değerini, zarara sebep olan işveren ya da üçüncü kişilere rücu etmektedir. Kurumun, sigortalı veya hak sahiplerine bağladığı ilk peşin sermaye değerli gelirden fazlasını isteme hakkı bulunmadığı gibi, Kurumun
ödemediği veya ödemeyecek olduğu gelir kesimini rücuan isteyemeyeceği yönü de, tazmine yönelik davada gözetilmesi gereken genel ilkeler arasında bulunmaktadır.
Diğer taraftan, sürekli iş göremezlik derecesindeki düşmeye bağlı olarak değişime uğrayan gelir, yüksek iş göremezlik oranı nedeniyle bağlanmış olan başlangıçtaki gelir olup; gelir hesabındaki unsurlardan biri olan iş göremezlik oranındaki düşme karşısında, başlangıçtaki gelirin, değişen iş göremezlik oranına uyarlanması zorunluluğu bulunmaktadır.
Bu durumda, mahkemece peşin sermaye değerli gelirin başladığı tarih (gelire girme tarihi) itibariyle %29 oran üzerinden bağlanması gereken sürekli iş göremezlik gelirinin davacı kurumdan sorularak belirlenmesi ile sonucuna göre bir karar verilmesi gereğinin gözetilmemesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Kabule göre de, Mahkemece 17.09.2007 tarihinde meydana gelen iş kazası nedeniyle davanın yasal dayanağı olan 506 sayılı Kanun yerine 01.10.2008 tarihinden sonra meydana gelen olaylar nedeniyle uygulanması mümkün olan 5510 sayılı Yasa hükümleri gerekçe kılınarak yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Mahkemece, sıralanan maddi ve hukuki olgular ışığında inceleme yapılıp sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve araştırma ile yazılı biçimde hüküm tesis edilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 13.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.