Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, ölüm aylığı tahsisi istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozmaya uyularak davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Eldeki davada mahkemece ilk kez verilen 18.02.2015 tarihli karar, Dairemizin bozma ilamı ile “..Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 21.03.2012 tarih, 2012/21-21 Esas ve 2012/223 Karar sayılı ilamında da benimsendiği üzere, eldeki davada; davacının eşi ve babasının ölüm tarihlerine göre uygulanması gereken 506 sayılı Kanunun geçici 91. maddesi çerçevesinde, babasından da ölüm aylığı bağlanabilmesi için davacının, "evlenmeme, Sosyal Sigortaya, Emekli Sandıklarına tabi çalışmama veya kendi çalışmalarından dolayı buralardan gelir veya aylık almama/ek 47. madde kapsamında çalışmama veya buralardan gelir, aylık almama" hallerinin söz konusu olup olmadığı araştırılıp belirlendikten sonra, babası üzerinden davacının ilk defa yazılı olarak ölüm aylığı tahsis talep tarihine göre 506 sayılı Kanunun 99. ile 5510 sayılı Kanunun 97. maddeleri gözetilmek suretiyle yapılacak irdeleme sonucuna göre karar verilmesi” gereğine işaret edilerek, bozulmuştur.
Mahkemenin, Yargıtay Dairesince verilen bozma kararına uyması sonunda, kendisi için o kararda gösterilen şekilde inceleme ve araştırma yaparak, yine, o kararda belirtilen hukuki esaslar gereğince hüküm verme yükümlülüğü doğar. “Usuli kazanılmış hak” olarak tanımlayacağımız bu olgu; mahkemeye, hükmüne uyduğu Yargıtay bozma kararında belirtilen çerçevede işlem yapma ve hüküm kurma zorunluluğu getirdiği gibi, mahkemenin kararını bozmuş olan Yargıtay Hukuk Dairesince; sonradan, ilk bozma kararı ile benimsemiş olduğu esaslara usuli kazanılmış hakka aykırı bir şekilde, ikinci bir bozma kararı verilememektedir (09.05.1960 gün ve 21/9 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı, Hukuk Genel Kurulu’nun 12.07.2006 gün, 2006/9-508 E., 2006/521 sayılı kararı)
Yargıtay tarafından bozulan bir hükmün bozma kararının kapsamı dışında kalmış olan kısımları kesinleşir. Bozma kararına uymuş olan mahkeme kesinleşen bu kısımlar hakkında yeniden inceleme yaparak karar veremez. Bir başka anlatımla, kesinleşmiş bu kısımlar, lehine olan taraf yararına usuli kazanılmış hak oluşturur. (04.02.1959 gün ve 13/5 sayılı YİBK)
Eldeki davada ise, bozmaya uyulmuş ise de bozma gereklerinin yerine getirildiğinden bahsedilmesi mümkün olmayıp, uyulmakla taraflar lehine usuli kazanılmış hak doğuran bozma ilamında belirtildiği gibi, davaya konu somut uyuşmazlığın 506 sayılı Yasanın geçici 91’inci maddesi kapsamına göre çözülmesi ile yasada belirtilen koşulların varlığı halinde davacının talebine göre 5510 sayılı Yasanın 97’nci maddesi hükmünün dikkate alınarak bir karar verilmesi gereğinin dikkate alınmaması usul ve yasaya aykırı olduğu gibi, uyuşmazlığın yasal dayanağının 1479 sayılı Yasa olarak kabul edilmesi de, isabetsizdir.
O hâlde, davacı avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 13.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.