Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Silahlı terör örgütüne yardım etme
Hüküm : 5237 sayılı TCK"nın 220/7 ve 314/3 maddeleri yollamasıyla 314/2, 220/7-2.cümle, 3713 sayılı Kanunun 5, TCK’nın 53, 63 ve 58/7-9 maddeleri uyarınca mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tebliğnamede “sanık hakkında aynı eylemler nedeniyle Diyarbakır DGM Cumhuriyet Başsavcılığının 1995/478 esas sayılı ve 27.01.1995 suç tarihli iddianamesiyle 765 sayılı TCK"nın 125. maddesi uyarınca cezalandırılması talebiyle dava açıldığı ve Diyarbakır 1 nolu DGM"nin 16.06.1995 tarih ve 1995/181-1996/19 sayılı kararı ile beraatine karar verildiği ve kesinleştiği” belirtilmiş ise de, bahse konu iddianame ve davanın sanık hakkında olmayıp sanık hakkında beyanları bulunan ...ve ...hakkında olduğunun anlaşılması; yine sanığın silahlı terör örgütü ile hiyerarşik bağlantı içinde organik ilişkiye girdiğine dair süreklilik, çeşitlilik ve yoğunluk içeren faaliyetlerinin saptanamadığı ve örgütsel konumuna ilişkin bir delil, bilgi ve belge de bulunmadığı, eylemlerinin örgüt üyeliği düzeyine ulaşmadığı gerçekleşen eylemlerinin silahlı terör örgütüne yardım suçunu oluşturduğunun anlaşıldığı gibi örgüt üyesi olarak kabul edilse bile suç sonrası Balıkesir iline göç ettikten sonra örgütsel faaliyete devam ettiğine dair delil elde edilememesi karşısında, tebliğnamadeki bozma isteyen düşüncelere iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7, 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri karşısında; sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK"nın 169. maddesinde düzenlenen silahlı terör örgütüne yardım etme suçu için öngörülen cezanın türü ve yukarı sınırına göre, aynı Kanunun 102/4, 104/2. maddeleri ile 5237 sayılı TCK"nın aynı suça uyan 314/3 ve 220/7 maddeleri delaletiyle 314/2. maddesinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, zamanaşımı bakımından 765 sayılı Kanun hükümlerinin sanık yararına olması karşısında anılan Kanunun 102/4, 104/2. maddelerinde belirlenen dava zamanaşımının iddianame ve karar tarihleri arasında gerçekleştiği gözetilerek zamanaşımı sebebiyle davanın düşmesine karar verilmesi gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak 765 sayılı TCK"nın 102/4, 104/2 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 12.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.