Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/11042 Esas 2018/18142 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı vekili, müvekkili işçinin kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizin 15/11/2013 tarihli ve 2012/27995 esas, 2013/24715 karar sayılı kararıyla, yıllık izin ücreti alacağı bakımından temyiz aşamasında sunulan belgelerin değerlendirilmesi gerekliliğiyle bozulmuştur. Mahkemece, bozma ilamına karşı direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararının davalı vekilince temyizi üzerine, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 09/05/2018 tarihli ve 2018/22-422 esas, 2018/1024 karar sayılı kararıyla, temyiz aşamasında sunulan belgelerin nazara alınamayacağı yönündeki direnme kararının yerinde olduğu belirtilerek, yıllık izin ücreti alacağının miktarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Dairemize gönderilmesine karar verilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 09/05/2018 tarihli ve 2018/22-422 esas, 2018/1024 karar sayılı kararıyla, dava dosyasının Dairemize gönderilmesi üzerine, Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre ve ayrıca; her ne kadar yıllık izin ücreti alacağına kanuni faiz işletilmesi gerekirken mevduata uygulanan en yüksek faizin işletilmesi hatalı ise de, Mahkemece verilen ilk hükümde de yıllık izin ücreti alacağına mevduata uygulanan en yüksek faizin işletildiği ve fakat davalı vekili tarafından, ilk hükme yönelik temyiz dilekçesinde faizin türüne ilişkin açık bir temyiz itirazının ileri sürülmediği, bu hususun Yargıtay tarafından re’sen gözönünde bulundurulması gereken kamu düzenine ilişkin bir konu olmadığı da dikkate alınarak bozma sebebi yapılmadığı; davalı vekilince ilk defa direnme kararına yönelik sunulan temyiz dilekçesinde faizin türü bakımından da açık temyiz itirazında bulunulmuşsa da, bozmadan önceki hükme ilişkin temyiz dilekçesinde ileri sürülmeyen söz konusu hatanın, varılan aşamada bozma sebebi yapılmasının mümkün olmadığı anlaşıldığından, davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle hükmün bu ilave gerekçeyle ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 11/09/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.