Taraflar arasındaki “ecrimisil“ davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Antalya 2.Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 23.05.2006 gün ve 2001/1270 E- 2006/132 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 3.Hukuk Dairesinin 17.10.2006 gün ve 2006/13700-13444 sayılı ilamı ile; (...Davada, 4675 YTL ecrimisilin, yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesi istenilmiştir.
Mahkemece , davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir.
Dava, Vakıflar İdaresi ile Antalya Valiliği arasındaki ecrimisil talebine ilişkindir. 3533 sayılı Kanun’un 1.maddesi hükmünce “umumi. Mülhak ve hususi bütçelerle idare edilen dairelerce belediyelerle, sermayesinin tamamen devlete veya belediyeye veya umumi idarelere ait olan daire ve müesseseler arasında çıkan ihtilaflardan adliye mahkemelerinin vazifesi dahilinde bulunanları, bu Kanunda yazılı tahkim usulüne göre halledilir”.
Davada, taraflar, 3533 sayılı Kanun’un 1.maddesinde gösterilen kuruluşlardandır. Bu Kanunu 2570 sayılı Kanun ile değişik 4.maddesi gereğince aralarındaki uyuşmazlığın “Hakem” sıfatı ile çözümlenmesi gerekmektedir.
Mahkemece, tarafların sıfatı ile 3533 sayılı Kanunun 1. ve 4.maddeleri hükümleri dikkate alınarak, uyuşmazlığın yüksek dereceli Asliye Hukuk Hakimi tarafından mecburi hakem sıfatı ile çözümlenmesi gerekeceği gerekçesi ile görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, işin esası hakkında karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN : Davalı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava; ecrimisil istemine ilişkindir.
Davacı vekili, davalının dava konusu taşınmaza haksız işgalde bulunduğunu ileri sürerek ecrimisil tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın tarafları dikkate alındığında davanın 3533 SY.gereğince Hakem sıfatıyla görülmesi gerektiğini ileri sürerek, görevsizlik kararı verilmesini istemiştir.
Yerel Mahkeme; genel mahkeme sıfatıyla davanın kısmen kabulüne karar vermiş, davalı vekilinin temyizi üzerine hüküm Ozel Dairece yukarıdaki gerekçe ile bozulmuş, yerel mahkeme “Davacı Vakıflar İdaresi 2762 sayılı Yasanın 1.maddesi hükmü gereğince taşınmaz maliki olan Vakıfları temsilen davada yer almış olmakla çekişmeli taşınmazın Genel Bütçeye dahil Vakıflar Genel Müdürlüğü ile ilgisinin bundan ibaret olduğu ve bu durumda 3533 sayılı Yasanın uygulama yeri bulunmadığı” gerekçesi ile kararında direnmiştir.
Dava konusu taşınmazın 1400/44753 payı Akça Mescidi Vakfı, 900/44753 payı Tekelli Mehmet paşa Cami Vakfı, 2623/44753 payı Muratpaşa Vakfı, 1900/44753 payı Necmettin Cami Vakfı, 34500/44753 payı Ekmekçi Başı Hacı Mehmet Ağa Vakfı ve 3430/44753 payı ise Vakıflar Genel Müdürlüğüne aittir.
Tapu kaydından da anlaşılacağı üzere Vakıflar Genel Müdürlüğünün taşınmazda sadece mazbut vakıfların idareci sıfatı değil, aynı zamanda pay sahibi sıfatı da bulunmaktadır.
3533 sayılı zorunlu Tahkim Yasasının 4.maddesi uyarınca; Katma bütçe ile idare edilen daireler, belediyeler, özel bütçe ile idare olunan daire ve müesseselerden biriyle Genel Bütçeye dahil dairelerden biri arasında çıkan uyuşmazlıklar, o yerdeki yüksek dereceli hukuk mahkemesi başkanı ve ya hakimi tarafından hakem sıfatıyla çözümlenir.
Buna göre davacı Vakıflar Genel Müdürlüğü ile dayalı Sanayi ve Ticaret Bakanlığı, Zorunlu Tahkim Yasasına Tabi kuruluşlar olup, bunlar arasındaki uyuşmazlıklar zorunlu olarak 3533 sayılı Yasaya göre çözümlenir. Ancak dava konusu taşınmazda davacı Vakıflar Genel Müdürlüğünün kendi payı yanında mazbut vakıfların da payı olduğundan ve Vakıflar Genel Müdürlüğünün bu vakıfların idarecisi sıfatı da bulunduğundan kendi payı dışındaki mazbut vakıflara ait paylar yönünden de dava açtığından, uyuşmazlığın 3533 sayılı yasaya göre çözümlenmesi vakıflar yönünden olanaklı değildir. Uyuşmazlığa bu paylar yönünden genel mahkemede bakılması gerekir.
Anayasanın 37.maddesine göre” Hiç kimse kanunen tabi olduğu mahkemeden başka bir merci önüne çıkarılamaz.”
Bu durumda mahkemece davacı Vakıflar Genel Müdürlüğünün kendi payı yönünden uyuşmazlığın Hakem sıfatıyla çözümIenmesi gerektiği gözetilerek ayırma kararı verilmesi gerekirken hem Vakıflar, Genel Müdürlüğünün kendi payı, hem de mazbut vakıflar payı yönünden davaya genel mahkeme sıfatıyla bakarak sonuçlandırması yerinde olmamıştır.
Bu nedenle direnme kararı isabetsiz olup bozulmalıdır.
S O N U Ç : Davalı vekilinin teımyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 23.01.2008 gününde oybirliği ile karar verildi.