Hırsızlık suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 141/1 ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Siverek 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/03/2014 tarihli ve 2013/479 esas, 2014/170 sayılı kararının Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 25/05/2017 tarihli ve 2014/36041 esas, 2017/6081 karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, hükümlünün 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik doğrultusunda uzlaştırma hükümlerinin uygulanması talebinin reddine ilişkin anılan Mahkemenin 26/01/2018 tarihli ve 2013/479 esas, 2014/170 sayılı ek kararını takiben, aynı hükümlünün lehe hükümlerin uygulanması ve infazın durdurulması talebinin reddine dair Siverek 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/12/2018 tarihli ve 2013/479 esas, 2014/170 sayılı ek kararına yapılan itirazın, sanık hakkında kesinleşmiş hükmün basit hırsızlık olduğu ve suç vasfında yanılgı sonucu da olsa bu durumun sanık lehine kazanılmış hak doğurduğu atılı suçun uzlaştırma kapsamına girdiği gerekçesiyle kabulü ile anılan kararın kaldırılmasına ilişkin mercii Siverek Ağır Ceza Mahkemesinin 26/02/2019 tarihli ve 2019/116 değişik işsayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 24/12/2019 gün ve 16077-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 03/01/2020 gün ve 2019/136153 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, Siverek 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/03/2014 tarihli kararının sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 25/05/2017 tarihli ve 2014/36041 esas, 2017/6081 karar sayılı ilâmı ile "...sanığın hırsızlık eylemini bina dahilinde gerçekleştirdiği anlaşıldığından eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesi yerine aynı yasanın 141. maddesiyle uygulama yapılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır..." şeklinde belirtilerek onama kararı verilmesi karşısında, benzer bir olay nedeniyle Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 12/12/2018 tarihli ve 2018/7740 esas, 2018/16042 karar sayılı ilâmında belirtildiği üzere, somut olayda sanık hakkında suç tarihi itibarıyla 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/1-b maddesi uyarınca hüküm kurulması gerekirken anılan Kanun"un 141/1. maddesi ile hüküm kurulması nedeniyle, yerel mahkemenin yanılgılı uygulama nedeniyle ortaya çıkarmış olduğu sonuç esas alınmak suretiyle, uzlaştırma işleminin kabulü halinde, sanığın, önceki yanılgılı uygulama nedeniyle ortaya çıkan hafif sonuç cezadan, ikinci kez mahkûmiyetin sonuçlarını da kapsayacak şekilde yararlandırılmasını sağlayacak, sanığa tanınmış olan atıfet genişletilmek suretiyle hakkaniyete aykırı sonuçların doğmasına, adalet ve eşitlik ilkelerinin zedelenmesine yol açmış olacağı gözetilerek, uzlaşma hükümlerinin uygulanması mümkün olmadığından infazın devamına ilişkin karara yapılan itirazın reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Dairemizin, 25.05.2017 tarihli ve 2014/36041 Esas - 2017/6081 Karar sayılı ilamında “...sanığın hırsızlık eylemini bina dahilinden gerçekleştirmesi nedeniyle eylemine uyan TCK"nın 142/1-b maddesi yerine, suç vasfında yanılgı sonucunda aynı Kanun"un 141/1. maddesi gereğince uygulama yapılması aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamış” şeklinde yer alan eleştiri ile mahkumiyet hükmünün onandığı ve sanığın eylemine ilişkin suç vasfının belirlenmesindeki yanılgının sonraki değerlendirmelerde kazanılmış hak sağlamayacağı da dikkate alınarak eylemin 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi gereğince uzlaşma kapsamında olmadığı gözetilerek itirazın reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, (SİVEREK) Ağır Ceza Mahkemesinden kesin olarak verilen 26.02.2019 tarihli ve 2019/116 D. İş sayılı ek kararının 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca BOZULMASINA, sonraki işlemlerin itiraz merciince yerine getirilmesine, 03/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.