Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Tebligat Kanunu"nun 25-27.maddeleri ile Tüzüğün 36-45.maddelerinde yabancı ülkelerde veya yabancılar açısından Türkiye"de yapılacak tebligata ilişkin hükümlere yer verilmiştir.
Tebligat Kanunun 25.maddesinde; yabancı memlekette tebligat usulü düzenlenmiştir. Tüzüğün 45.maddesinde ise; "Türkiye"de kendisine tebligat yapılamayacak olan bir yabancıya tebligat çıkarılan ahvalde muhatap, tebliğ memuruna kendisine tebligat yapılamayacağını beyan eder veya tebliğ memuru bu hususu bizzat öğrenirse, keyfiyet tebliğ mazbatasına şerh edilerek evrak iade olunur.
Muhatap kendisine tebliğ yapılabilecek bir kimse olduğu halde, adresi memleket dışı muamelesi gören bir yer ise ve tebliğ memuru tebligatı yapamazsa birinci fıkra mucibince muamele olunur" düzenlemesine yer verilmiştir.
Somut olayda, şikayetçi N.R "nin diplomat olduğu, tebliğ adresinin de İran Büyükelçiliği olduğu görülmektedir. Yukarıda açıklanan kurallar doğrultusunda Türkiye"de bulunan yabancı ülke temsilcilerinden diplomatik ayrıcalıktan yararlanmaları kabul edilen kişilere Tebligat Kanunları hükümlerine göre tebligat yapılamaz. Diplomatik ayrıcalığı bulunan bu kişilere Dışişleri Bakanlığı aracılığıyla duyuruda bulunulabilir. Eğer tebligat adresi Türkiye"de memleket dışı muamelesi gören bir yer ise yine aynı şekilde (Tebligat Nizamnamesi"nin 45/1.maddesi mucibince) hareket edilir.
O halde mahkemece, istemin kabulü yerine tebliğ adresinin büyükelçilik olduğu ve tebligatın Tüzüğün 45.maddesine aykırı olarak yapıldığı dikkate alınmadan reddine karar verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ :Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK.366. ve HUMK.428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 17/02/2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.