Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/11634 Esas 2018/18002 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkiline ödenmediğini iddia ettiği fazla çalışma alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı def"inde bulunmuş, şirketçe hazırlanan zaman çizelgelerinin işçi tarafından doldurulması şeklinde kayıt altına alındığını, davacının fazla çalışması bulunsun ya da bulunmasın yıllık 270 saate kadarki çalışmasının karşılığını ücretinin içinde tahsil ettiğini, Savunma Sanayi Müsteşarlığı bünyesindeki çalışmalarında mesai sonrası çalışmasının bulunmadığını, projeler kapsamındaki çalışmalarında ise zaman kullanımı konusunda serbest olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, fazla çalışma iddiasının kanıtlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine dair verilen karar Dairemizin 06.06.2016 tarihli ve 2015/11382 esas 2016/16453 karar sayılı ilamı ile bozulmuştur. Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde dosya kapsamındaki deliller ile bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçinin fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Mahkemece uyulan bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada, davacının delil olarak sunduğu imzasız belgelere itibar edilmesi hatalı olmuştur. Asgari çalışma süreleri ücret bordrolarında aylık çalışma saati olarak belirtildiğine göre, buradan hareketle haftalık ve aylık çalışma saatinin tespiti mümkündür. Buna göre, ücret bordrolarında tahakkuk ettirilen çalışma sürelerinin davalı tarafça delil olarak sunulan işyeri kayıtlarında belirtilen sürelerden tenzili ile varsa fazla çalışma ücret alacağının hüküm altına alınması gerekirken, hatalı değerlendirmeye dayalı olarak verilen karar isabetsizdir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 10.09.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.