Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/7900 Esas 2017/6048 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/7900
Karar No: 2017/6048
Karar Tarihi: 27.09.2017

Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/7900 Esas 2017/6048 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, Vergi Usul Kanunu'na muhalefet suçu nedeniyle sanığın mahkumiyetine karar verdi. Ancak, vergi denetmeni tarafından çıkarılan tebligatın sanığa usulüne uygun olmadan gönderildiği belirtildi ve yapılan incelemelerde 'işyeri dışında inceleme yapılması' hususunda da eksiklikler olduğu tespit edildi. Bu nedenle sanığın beraat etmesi gerektiği kararı verildi. Ayrıca, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar verirken yasal olmayan bir gerekçeye dayanıldığına dikkat çekildi. 139. maddesi uyarınca Vergi incelemelerinin esas itibariyle iş yerinde yapılması gerektiği belirtildi, ancak iş yerinin müsait olmaması vb. nedenlerle inceleme dairede yapılabilir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 139/2. maddesindeki istisnalar uygulanır.

11. Ceza Dairesi 2017/7900 E. , 2017/6048 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1)Ayrıntıları CGK"nın 09.06.1998, 1998/11-154 E.,1998/213 K. ve 11. CD"nin, 02.02.2012, 2011/11383 E., 2012/950 K. da açıklandığı üzere,VUK"nun 139.maddesine göre; vergi incelemeleri, esas itibarıyla incelemeye tabi olanın iş yerinde yapılır. İş yerinin müsait olmaması, ölüm, işin terk edilmesi gibi zaruri sebeplerle incelemenin yerinde yapılması imkansız olur veya mükellef ve vergi sorumluları isterlerse inceleme dairede yapılabilir. İş yeri faal olan mükelleflere gönderilen, defter ve belgelerin vergi dairesine getirilmesi yönünden yapılan tebligatlar usulüne uygun olmadığından suçun unsurları oluşmayacaktır. Somut olaya gelince, vergi denetmeni tarafından defter ve belgelerini ibraz etmesi için çıkarılan tebligatın sanığa 14.11.2007 tarihinde yapıldığı ve defter ve belgelerin incelenmek üzere ibrazı için Denetmenlik adresine getirilmesinin istenerek sürecin mükellef aleyhine tersine çevrildiğinin anlaşılması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer bırakmaksızın tespiti açısından; hesapların dairede incelenmesine imkan veren 213 sayılı Yasanın 139/2. maddesindeki istisnalardan birinin varlığının önceden belirlenip belirlenmediğinin, işyerinde faaliyetin devam edip etmediğinin incelemeyi yapan vergi denetmeninden sorulması, işyeri dışında inceleme yapılmasına ilişkin bir tespiti varsa belgesinin dosyaya ibrazının istenmesi, aksi takdirde yapılan tebligatın hukuki geçerliliği bulunmadığından sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm tesisi,
2) Kabule göre de; sanığa yüklenen "defter ve belgeleri ibraz etmeme" suçu neticesinde meydana gelen somut bir zarar bulunmadığı gibi adli sicil kaydına göre engel mahkumiyeti bulunmayıp, hakkında takdiri indirim maddesi uygulanarak cezası ertelenen sanıktan hükmün açıklanmasını kabul edip etmediği sorulup sonucuna göre hukuksal durumunun, belirtilen yasal ölçütlere göre değerlendirilmesi yerine, "sanığın kamu zararını karşılamamış olması" şeklindeki yasal olmayan gerekçe ile yazılı şekilde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,

Yasaya aykırı sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 27.09.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.