MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Y A R G I T A Y K A R A R I

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Davacı eldeki alacak davası ile; ücret, ikramiye, ilave tediye, ağır hizmet, tehlike, sorumluluk prim alacakları ile seyyar görev tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 12.12.2013 tarihli kararla, fark ücret, ikramiye ve ilave tediye alacakları hüküm altına alınmıştır.
Dairemizin 18.03.2014 tarihli ve 2014/3163 Esas 2014/6540 Karar sayılı ilamıyla kararın bozulmasına karar verilmiş, mahkemece bozma ilamına uyularak 23.09.2014 tarihinde davanın reddi yönünde hüküm tesis edilmiştir. Dairemizin 12.03.2015 tarihli ve 2015/4788 Esas 2015/9961 Karar sayılı ilamı ile bozma sonrasında verilen karar onanmıştır.
Davacı vekilinin, 03.03.2017 tarihli dilekçesi ile 11.11.2015 tarihli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu kararı doğrultusunda onama ilamındaki maddi hatanın düzeltilmesini talep etmesi üzerine, Dairemizin 29.05.2017 tarihli ilamıyla; maddi hataya dayandığı anlaşılan Dairemizin 12.03.2015 tarihli ve 2015/4788 Esas 2015/9961 Karar sayılı onama ilamı ile bu kararın dayanağı olan 18.03.2014 tarihli ve 2014/3163 Esas 2014/6540 Karar sayılı bozma ilamının ortadan kaldırılmasına karar verilerek, davacının derece ve kademesinin belirlenerek varsa fark alacaklarının hüküm altına alınması yönünden Mahkemenin 23.09.2014 tarihli kararı bozulmuştur.
Mahkemece, bozma sonrasında davacının 769,50 TL fark ücret, 198,60 TL ikramiye ve 83,46 TL ilave tediye alacağının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş; diğer alacak taleplerinin ise reddine karar verilmiştir. Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 29.05.2017 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan fark alacaklar bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 2.590,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten, davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10/09/2018 gününde oybirliği ile karar verildi.