Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/11479 Esas 2016/11879 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... Rektörlüğü vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 05/06/2015 gününde verilen dilekçe ile kurum zararı nedeniyle alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; mahkemenin görevsizliğine dair verilen 16/03/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, trafik kazası geçiren hastalara uygulanacak tedavi giderlerine ilişkin alacağın tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın görevsiz mahkemede açılması nedeniyle görevsizlik kararı verilmiş; karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, 5510 sayılı.... Kanunu ve diğer bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde değişiklik yapılması hakkında Kanunun 59. maddesi ile 2918 sayılı...Trafik Kanunu’nun yeniden düzenlenen 98. maddesinde; “Trafik kazaları sebebiyle üniversitelere bağlık hastaneler ve diğer bütün resmi ve özel sağlık kurum ve kuruluşlarının sundukları sağlık hizmet bedelleri, kazazedenin sosyal güvencesi olup olmadığına bakılmaksızın ...Kurumu tarafından karşılanır.” ifadesine yer verildiğini, bu düzenlemeler doğrultusunda, davacı üniversitenin.... Merkezi’ne başvuran ve tedavileri yapılan trafik kazalı hastaların evraklarının ödenmesinin....Merkezi’nden istendiğini ve fakat ödeme yapılmadığını belirterek alacağın tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacı ile aralarındaki ihtilafın 5510 sayılı ....Sağlık Sigortası Kanunu’ndan kaynaklandığını, bu kanuna göre görevli mahkemenin İş Mahkemesi olduğunu, bu nedenle görevsizlik kararı verilerek davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
İş Mahkemeleri, 5521 sayılı Kanun ile kurulmuş istisnai nitelikte özel mahkemeler olup, 5510 sayılı ,...ve ... Sigortası Kanunu’nun 106. maddesi ile mülga 1479 sayılı Kanunun 70. maddesinde ve 506 sayılı Kanunun 134. maddesinde, bu Kanunların uygulamasından doğan uyuşmazlıkların yetkili iş mahkemelerinde görüleceği, 5510 sayılı Kanun’un 101. maddesinde de, aksine hüküm bulunmayan hallerde, 5510 sayılı Kanun hükümlerinin uygulanmasıyla ilgili ortaya çıkan uyuşmazlıkların iş mahkemelerinde görüleceği düzenlenmiştir.
Görev konusu, kamu düzeni ile ilgili olup, mahkemelerce yargılamanın her aşamasında re’sen ele alınması gereken bir husustur.
Somut olayda; uyuşmazlığın çözümünde, 506 sayılı Kanun, 1479 sayılı Kanun ve 5510 sayılı Kanun’un uygulama yeri bulunmamakta olup, davanın yasal dayanağının 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 112. maddesi (818 sayılı Borçlar Kanununun 96. maddesi) ve devamı maddeleri olduğu anlaşılmaktadır.
Hal böyle olunca yukarıda sözü edilen kanun maddeleri hükümlerine göre iş mahkemesi görevli olmayıp, uyuşmazlığın çözümünde genel mahkemelerin görevli olduğu gözetilmeksizin, yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiş ve kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA 05/12/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.