İhbarname No : KYB - 2014/59601

Ruhsatsız silâh taşıma veya bulundurma suçundan sanık İ.. A..’ın, 6136 sayılı Ateşli Silâhlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun’un 13/1 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 52/2. maddeleri uyarınca 1 yıl hapis ve 600,00 Türk lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair Ankara 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/12/2010 tarihli ve 2010/511 esas, 2010/890 sayılı kararı ile sanığın aynı eylemi dolayısıyla yapılan yargılama sonucunda 6136 sayılı Kanun’un 13/1 ve 5237 sayılı Kanun’un 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 500,00 Türk lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, sanığın 5 yıl süre ile denetime tabî tutulmasına ilişkin (ANKARA) 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 18/12/2012 tarihli ve 2012/61 esas, 2012/559 sayılı kararı kapsayan dosyası ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre, sanık İ.. A..’ın, 25/04/2010 tarihinde işlemiş olduğu (Ankara 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/12/2010 tarihli ve 2010/511 esas, 2010/890 sayılı kararına konu) ruhsatsız silah taşıma veya bulundurma suçunu müteakip, 15/05/2010 tarihinde silahla kasten yaralama eylemi nedeniyle olayda kullandığı silahın ruhsatsız olduğundan bahisle ruhsatsız silah taşıma veya bulundurma suçundan da kamu davası açıldığı ancak her iki eylem arasında herhangi bir hukuki kesinti olmadığı, 25/04/2010 tarihindeki eylemi nedeniyle yapılan yargılama sonucunda, ruhsatsız silah taşıma veya bulundurma suçundan sanığın Ankara 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/12/2010 tarihli ve 2010/511 esas, 2010/890 sayılı kararı ile 1 yıl hapis ve 600,00 Türk lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına karar verildiği, söz konusu kararın temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 21/11/2013 tarihli ve 2012/14271 esas, 2013/29085 sayılı ilâmı ile onanması sonucu kesinleşmiş bulunması karşısında, kanun yararına bozma incelemesine konu edilmesine kanunî imkân bulunmadığı, sanığın aynı eylemi sebebiyle Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 30/07/2010 tarihli ve 2010/60466 soruşturma, 2010/10086 sayılı iddianamesi ile açılan mükerrer davanın, 5271 sayılı Kanun’un 223/7. maddesi gereğince reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmiş olmasında isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 10.02.2014 gün ve 9816 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay C.Başsavcılığının 19.02.2014 gün ve KYB/2014-59601 sayılı ihbarnamesi ile dairemize tevdii kılınmakla incelendi.


Gereği görüşülüp düşünüldü:

Türkiye Cumhuriyet Anayasasının 90/5. maddesinde yer alan ‘Usulüne göre yürürlüğe konulmuş milletlerarası andlaşmalar kanun hükmündedir. Bunlar hakkın- da Anayasaya aykırılık iddiası ile Anayasa Mahkemesine başvurulamaz. Usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası andlaşmalarda kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma hükümleri esas alınır’ hükmü uyarınca 19.03.1954 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 10.03.1954 tarih ve 6366 sayılı Yasa ile onaylanmış bulunan ‘İn- san Haklarını ve Ana Hürriyetlerini Koruma Sözleşmesi’ (AİHS), iç hukukumuzun uyul- ması zorunlu bir parçası haline gelmiştir.

İnsan hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunmasına İlişkin Sözleşmeye ek 7 numaralı protokol"ün 4. maddesinde açıklandığı üzere hiç kimse, aynı suçtan ikinci kez yargılanamaz ve mahkum edilemez. Herkesin aynı suçtan ikinci kez yargılanmama ve cezalandırılmama hakkı vardır. 3. madde uyarınca da, adli hata halinde ilgilinin taz- minat hakkı mevcuttur.

Mahkum olan sanığın ikinci kez cezalandırılması, 5 yıl boyunca denetim süresine tabii tutularak özgürlüğünün kısıtlanması, yaptırımlara tabi tutulması, deneme süresi içerisinde suç işlendiğinde bu hükmün açıklanması, temyiz üzerine mükerrer dava nedeniyle hükmün bozulması ve yıllar boyunca sanığın yargılanması, sonucu belli olan hükmün kesinleştirilmeyip, sanığın yargılamanın sürdürülmesi nedeniyle mağdur olması, iç hukukumuzun bir parçası olan ve öncelikle uygulanması gereken anılan sözleşme ile adil yargılanma ve bir suçtan iki kez cezalandırılmama ilkelerine aykırıdır.

Bu itibarla, Sözleşme ve Uluslararası hukukun temel ilkeleri gözetilerek yapılan incelemede;

6136 sayılı Yasaya aykırılık suçunun mütemadi suçlardan olduğu ve hukuki kesintiyi oluşturan iddianamenin düzenlendiği tarihe kadar gerçekleştirilen eylemlerin tek suç, bu tarihten sonraki eylemlerin ise ayrı bir suç oluşturacağı gözetildiğinde, sanık hakkında, 25.04.2010 tarihinde ruhsatsız silahla ateş etme eylemi nede- niyle, Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 26.07.2010 tarih ve 2008/28824 sayılı iddia- namesi ile 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçundan dava açılarak, Ankara 12. Asliye Ce- za Mahkemesinde yargılama yapılıp, 24.12.2010 tarihinde 6136 sayılı Yasanın 13/1. madde ve fıkrası uyarınca cezalandırılmasına karar verildiği ve bu kararın kesinleştiği, sanık hakkında 15.05.2010 tarihinde ilk davaya konu silah ile gerçekleştirdiği yaralama olayı ile ilgili olarak yaralama ve 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçlarından Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 30.07.2010 tarih ve 2010/29496 sayılı iddianamesi ile açılan davanın, 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçu yönünden CMK.nun 223/7. maddesi uyarınca reddine karar verilmesi gerekirken, Ankara 3. Ağır Ceza Mahkemesince yapı- lan yargılama sonucu 18.12.2012 gün ve 2012/61-559 esas-karar sayılı kararı ile aynı fiil nedeniyle ikinci kez mahkumiyet hükmü kurulması,

Yasaya aykırı ve Adalet Bakanlığı"nın Kanun Yararına Bozma istemine dayalı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının ihbarname içeriği bu itibarla yerinde görül düğünden Ankara 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 18.12.2012 gün ve 2012/61 esas, 2012/559 sayılı kararının CMK.nun 309. maddesi uyarınca (BOZULMASINA), sanık hakkında aynı fiil nedeniyle Ankara 12. Asliye Ceza Mahkemesinde açılmış bir dava bulunduğundan hükümlü hakkında ikinci kez, mükerrer olarak 6136 sayılı Yasaya muha- lefet suçundan açılan davanın reddine, dosyanın Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına tevdiine, 10.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.