Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/60 Esas 2016/2278 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/60
Karar No: 2016/2278
Karar Tarihi: 02.05.2016

Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/60 Esas 2016/2278 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme bir sanığın, iki kişiye kasten öldürmeye teşebbüs ettiği suçunu kabul ederek, 3 yıl hapis cezasına çarptırdı. Sanık müdafii tarafından yapılan yerinde görülmeyen duruşmalı inceleme talebi reddedildi. Mahkeme, delillerin incelenmesi sonucunda sanığın suçu işlediğine karar verdi ve savunmasını reddetti. Dosyanın incelenmesi sonucunda hükmün düzeltilmesine gerek olmadığına karar verilerek, hükümler onandı.
Hükümde, suçun işlenmesinde meşru savunma, suç niteliği, haksız tahrik ve takdiri indirim hükümlerinin uygulanması gerektiğine dair itirazlar reddedildi. Anayasa Mahkemesinin iptal kararlarının göz önünde bulundurulması gerektiği belirtildi ve sanığın zorunlu müdafii ücreti yargılama gideri olarak kabul edilemeyeceği vurgulandı. Kararda TCK'nın 81, 35/2 ve 53. maddeleri, CMUK'nun 326/son maddeleri açıklayıcı bir şekilde belirtildi.

1. Ceza Dairesi 2016/60 E. , 2016/2278 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : TCK.nun 81, 35/2, 53. ve CMUK.nun 326/son maddeleri uyarınca 3 yıl hapis cezası (iki kez)
TEMYİZ EDENLER : Sanık müdafii, katılanlar vekili

TÜRK MİLLETİ ADINA

1)Sanık ... müdafiinin hükmolunan ceza miktarı itibariyle yerinde görülmeyen duruşmalı inceleme talebinin CMUK"nun 318. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
2)Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."in mağdurlar ... ve ..."e yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, cezayı azaltıcı bir sebep bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümlerde düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, katılanlar vekilinin bir nedene dayanmayan, sanık müdafiinin meşru savunmaya, suç niteliğine, haksız tahrik ve takdiri indirim hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 E. ve 2015/85 K. sayılı kararı ile TCK"nın 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulamalar ile Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234. ve 239. maddeleri gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan yargılama gideri olarak tahsiline karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi, kanuna aykırı ise de bu hususlar yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, CMUK"nun 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasının mahsus bölümlerinde yer alan TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek TCK"nın 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde ve yargılama giderlerinin yer aldığı hüküm fıkrasından zorunlu müdafii ücretlerinin çıkartılarak, “1.668,45 TL” olan yargılama giderleri toplamının ise “1046,45 TL” olarak değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN, hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 02/05/2016 gününde oybirliği ile karar verildi.