Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/4951 Esas 2022/1002 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlık
HÜKÜMLER : Sanıklar hakkında verilen hükmün yapılan kesinleşme işlemlerinin iptaline

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Lehe olan yasanın belirlenmesine ilişkin olan 5252 sayılı Türk Ceza Yasasının Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Yasanın 9/3. maddesinin; “Lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir” hükmü, 23.02.1938 gün ve 23/9 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ve öğretide bu konuda ileri sürülen görüşler birlikte değerlendirildiğinde, lehe yasanın belirlenmesi amacıyla sabit kabul edilen maddi olaya suç tarihinde yürürlükte bulunan yasalar ile sonradan yürürlüğe giren yasaların hiçbir hükmü karıştırılmadan bir bütün halinde uygulanması ve uygulama sonucunda ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması gerekmektedir.
Sanıklar hakkındaki temyiz edilmeksizin kesinleşen 02.10.2003 tarihli ilk hüküm, ancak suç tarihinden sonra yürürlüğe giren yasalar yönünden uyarlama yargısının konusu olabilir. Sanık ... hakkındaki genel yargı ile sanıklar ..., ... hakkında uyarlama yargısı birlikte yürütülemez. Müstakil olarak sanıklar hakkında uyarlama yargılaması yapılabilir.
Ancak;
Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 15.12.2011 tarih 2011/27009 Esas, 2011/9181 Karar sayılı ilamında “Hükümlüler hakkında kurulan Menderes Asliye Ceza Mahkemesinin 02.10.2003 tarih, 2003/101 Esas ve 2003/255 karar sayılı önceki hükmünün temyiz edilmeksizin kesinleştiğinin anlaşılması karşısında; ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 18.09.2007 günlü, 2007/125-186 sayılı kararında açıklandığı gibi adı geçen hükümlüler hakkındaki temyiz edilmeksizin kesinleşen ilk hüküm, ancak suç tarihinden sonra yürürlüğe giren yasalar yönünden uyarlama yargısının konusu olabilir ve genel yargı ile uyarlama yargısı birlikte yürütülemez. Hükümlüler hakkındaki kararın kesinleşmesinden sonra, aynı dosyada sanık olan ...'a ilişkin ilk hükmün, adı geçen sanık tarafından temyiz edilmesi ve Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 5237 sayılı Yasa hükümleri uyarınca değerlendirme yapılması için hükmün bozulmasına ve bu bozmadan 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca hükmü temyiz etmeyen sanıklar ... ve ...'ın da yararlanmasına karar verilmesi üzerine, hakkında hüküm kesinleşmiş olan adı geçen sanıkların tekrar yargılama sürecine dahil edilerek, ikinci hükmün kurulduğu anlaşılmaktadır. Kurulan bu ikinci hüküm, hukuki değerden yoksun ve yok hükmünde olduğundan, hukuken varlık kazanmayan bir kararın temyiz davasına konu edilmesi de mümkün değildir.’’ şeklinde ilamı ile yok hükmü yönünde karar verilmiş olmasına rağmen sehven kesinleşme işlemi yapılmış olması nedeni ile Mahkemesince 29/11/2007 tarih 2006/6 esas 2007/674 karar sayılı ilam ile sanıklar ... ve ... hakkında yapılan kesinleşme işlemlerinin iptaline dair verilen 09.09.1019 tarihli ek karar CMK’nın 223. maddesinde sayılan temyizi kabil kararlardan olmadığından, İADESİNE, 07/02/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.