Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2016/7476 Esas 2018/5809 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/7476
Karar No: 2018/5809
Karar Tarihi: 18.04.2018

Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2016/7476 Esas 2018/5809 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2016/7476 E. ve 2018/5809 K. sayılı kararda, sanığın görevi yapmamak için direnme suçundan mahkum olduğu belirtilmiştir. Temyiz isteğinin reddi nedeni bulunmayan kararın esasına geçilmiştir. Yargılama sürecinde tutanaklar, belgeler ve savunmaların kanıt niteliğinde olduğu ve vicdani kanıya dayalı hüküm verildiği ifade edilmiştir. Sanığın suçu kasten işlediği belirtilerek, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53. maddesi gereğince hapis cezasına hükmedilmesi gerekirken, daha sonra aynı maddeye göre adli para cezasına hükmedildiği belirtilmiştir. Bu durumun çelişkiye yol açtığı belirtilerek, hükmün düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır.
TCK'nın 53/1-b maddesi, Anayasa Mahkemesi'nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda, TCK'nın 53/1-c maddesi ise Kanun'da öngörülen biçimde infaz evresinde resen uygulanabileceği ifade edilmiştir.

18. Ceza Dairesi 2016/7476 E. , 2018/5809 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
Sanığa yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
TCK"nın 53/1-b maddesinin, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda ve TCK"nın 53/1-c maddesinin de Kanunda öngörülen biçimde, infaz evresinde resen uygulanabileceği,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır. Ancak,
Sanığın kasten işlediği suçtan dolayı mahkum olduğu hapis cezasının kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına karar verilip, daha sonra 7. bendinde “ sanık hakkında neticeten adli para cezasına hükmolunduğundan ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanabilmesi için aynı maddenin 1. fıkrası uyarınca hapis cezasına hükmolunması gerekliliği karşısında anılan maddenin uygulanmasına yer olmadığına” karar verilmesi suretiyle çelişkiye düşülmesi,
Kanuna aykırı ve sanık ...’ın temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte yanılgı olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi delaletiyle 1412 sayılı Kanunun 322. maddesi uyarınca, TCK’nın 53. maddesinin uygulanmamasına dair kısmın çıkartılması biçiminde tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.04.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.