Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16569 Esas 2020/2594 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/16569
Karar No: 2020/2594
Karar Tarihi: 11.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16569 Esas 2020/2594 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Savcılık tarafından kasten yaralama suçundan müdahil adına dava açılmış, mahkemece yapılan yargılama sonucunda sanık mahkum edilmiştir. Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrür esas alınan bir önceki cezası göz önüne alınmıştır. Ancak, tekerrürün uzlaştırma kapsamına alınan suçlar için geçerli olmayacağı, bu nedenle mahkemenin kararı bozulmamıştır. Ayrıca, sanığın önceki hırsızlık suçu nedeniyle alınan cezası tekerrür nedeni olarak kabul edilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir:
- 5237 Sayılı TCK'nin 141/1. maddesi: Hırsızlık suçu
- 6763 Sayılı Kanun'un 34. maddesi: Uzlaştırma
- 5271 Sayılı CMK'nin 253. maddesi: Uzlaştırmanın uygulanabileceği suçlar

3. Ceza Dairesi 2019/16569 E. , 2020/2594 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığa ait adli sicil kaydında yer alan ve tekerrür esas alınan Gaziantep 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.03.2010 tarih ve 2009/180 Esas - 2010/360 Karar sayılı ilamı uyarınca hükmolunan "1 yıl 4 ay" hapis cezası 5237 sayılı TCK"nin 141/1. maddesi uyarınca hırsızlık suçundan tayin edilmiş olduğu, bahse konu suçun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi uyarınca uzlaştırma kapsamına alındığı nazara alınarak, yapılacak uyarlama yargılaması sonucunda uzlaşmanın sağlanması halinde bu suçun tekerrüre esas alınamayacağı, ancak Gaziantep 20. Asliye Asliye Ceza Mahkemesinin 04.06.2010 tarih ve 2009/75 Esas - 2010/241 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 142/1. maddesi uyarınca nitelikli hırsızlık suçundan tayin edilen "6 ay 20 gün" hapis cezasının tekerrüre esas olduğu anlaşılmakla, CGK"nin 13.12.2011 tarih 2011/10-214 Esas ve 2011/270 sayılı kararı gereğince bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 11.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.