Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2014/19428 Esas 2015/4562 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, genel kredi sözleşmesinden kaynaklanan alacaklarını tahsil için giriştikleri icra takibine davalıların haksız olarak itiraz ettiklerini iddia ederek, itirazın iptaline ve icra inkar tazminatına hükmolunmasını talep ve dava etmiştir.
Davalılar, davaya cevap vermemişlerdir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, takip tarihi itibariyle nakdi alacağın toplam 7.998,68 TL olduğu, işleyecek faiz yönünden 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren Borçlar Kanunu"nun 88. ve 120.maddeleri genel ve emredici hüküm niteliğinde olup, 01.07.2012 tarihinden itibaren TBK"nun 120.maddesi uyarınca belirlenecek ticari temerrüt faizinin üst sınırının (avans faizi oranının iki katı) uygulanması gerektiği, deposu talep edilen teminat mektubunun mer"i olduğu, risk devam ettiğinden bedelinin bankanın faiz getirmeyen bir hesabında deposunun talep edilebileceği gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Ticari işlerde faiz oranı 6102 sayılı TTK"nun 8.maddesine göre belirlenir. Başka bir anlatımla ticari işlerde TBK"nun 88.ve 120.maddelerindeki akdi ve temerrüt faizine ilişkin sınırlamaların uygulama yeri bulunmamaktadır. Mahkemece bu yönler gözetilmeden faiz bakımından yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ:Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi ile (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, 31.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.