Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5352 Esas 2018/1490 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 53/6, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay tarihinde gündüz vakti, meskun mahalde, sanık idaresindeki kamyonet ile bölünmüş yolda seyir halindeyken yaya geçidi levhasını geçip dönel kavşağa geldiğinde seyir yönüne göre göre kavşağa sağ taraftaki yoldan giren yaya ..."e aracın sağ ön kısmı ile çarpması sonucu yayanın öldüğü olayda; eşdeğer kusurlu olduğu tespit edilen sanık hakkında tayin edilen cezada bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki 1 no"lu bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- TCK"nın 53/6. maddesinde belirtilen sürücü belgesinin geri alınmasına ilişkin güvenlik tedbirinin de alt ve üst sınırlar arasında makul bir oranda uygulanması gerekirken, asli kusurlu sanık hakkında sürücü belgesinin en üst sınırdan 3 yıl süre ile geri alınmasına karar verilmesi,
2- Sabıkası bulunmayan, ölenin yakınlarının zararlarını gidermeye çalışan ve bu nedenle ölenin yakınlarının şikayetçi olmamasını sağlayan, sosyal ilişkileri ile yargılama sürecindeki davranışları dahi lehine takdiri indirim nedeni kabul edilen sanık hakkında, kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlık ve suçun işlenmesindeki özellikler gözetilip hükmolunan uzun süreli hapis cezasının TCK"nın 50/1-a. maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesi gerekip gerekmediği hususunun tartışmasız bırakılması,
3- Yargılama gideri miktarının hüküm fıkrasında gösterilmesi gerekirken, "duruşma katibi tarafından hesaplanacak yargılama giderinin sanıktan tahsili ile hazineye gelir kaydına" şeklinde hüküm kurularak CMK"nın 324/2-3. maddelerine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 13.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.