Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5350 Esas 2018/1489 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 50/1-a, 52, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ve katılanlar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine,ancak;
Oluşa ve dosya kapsamına göre olay günü sanık, saat 14.45 sıralarında 0,76 promil alkollü olarak idaresindeki otomobil ile seyir halinde iken, direksiyon hakimiyetini kaybederek yolun sağında park halinde bulunan iki araca ve devamında yol üzerinde yürümekte olan yayalar ... ve ..."a çarparak nitelikli şekilde yaralanmasına sebebiyet veren asli kusurlu olduğu tespit edilen olay anında 0,76 promil alkollü olduğu anlaşılan sanığın suç konusu eylemi "önümdeki yayalara çarpmamak için sağ taraftaki araçlara çarptım" şeklindeki savunmasının aksine, almış olduğu alkolün verdiği etki ile emniyetli bir şekilde araç kullanamayacak olmasına rağmen araç kullanarak, bu suretle bilinçli taksirle işlediğine dair dosyaya yansıyan ve itibar edilir nitelikte bir delil bulunmadığı gözetilerek, eylemi basit taksir ile işlediğinin kabulü ve sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesi uygulanmaksızın bir hüküm kurulması gerekirken, eylemin bilinçli taksirle işlendiği şeklindeki kabule dayalı olarak ve suç niteliğinde yanılgıya düşülerek sanık hakkında yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de,
Sanığın eyleminde bilinçli taksirin koşullarının gerçekleşmesi ve suçun bilinçli taksirle işlendiğinin kabul edilmesi karşısında, tayin olunan uzun süreli hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesinin son cümlesi gereğince adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 13.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.