Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5351 Esas 2018/1482 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5351
Karar No: 2018/1482
Karar Tarihi: 13.02.2018

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5351 Esas 2018/1482 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucu, sanık taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Katılan tarafından yapılan temyiz talebi süresinde yapılmamış olduğu için reddedilmiştir. Sanık temyiz talebi yapmıştır ancak adli para cezasının ödenmemesi halinde yapılması gereken ihtarın gereksiz olduğu belirtilmiştir. Temyiz itirazları yerinde görülmediği için hüküm onanmıştır. Kararda TCK'nin 89/4, 62, 50/1-a, 52, CMUK'un 310/1 ve 317, 5320 sayılı Kanun'un 8, ve 5275 sayılı Kanun'un 106 maddelerinin geçtiği belirtilmiştir. TCK'nin 89/4 maddesi doğrudan kasten olmayan bir suçun, kastın öngördüğü sonucun ya da etkin bir müdahalenin olmaması halinde taksirle işlenmesi durumunda uygulanacak hükümleri içermektedir. 62. maddesi ise kusurun niteliği, derecesi ve hususiyetine göre belirlenen cezaları belirlemektedir. 50/1-a maddesi ise bir kişinin vücut bütünlüğüne yönelik bir saldırı sonucunda yaralanması halinde uygulanacak cezaları düzenlemektedir. 52. madde ise adli para cezası hükümlerini içermektedir. CMUK'un 310/1 maddesi temyiz süresini belirlemekte, 317. maddesi ise kararın kesinleşmesiyle ilgili h

12. Ceza Dairesi 2016/5351 E. , 2018/1482 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4,62,50/1-a,52.maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve katılan tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Katılan ..."ın temyiz talebinin incelenmesinde;
Katılanın yüzüne karşı tefhim edilen hükmün, CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra katılan tarafından 16/02/2015 tarihinde temyiz edildiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin REDDİNE,
2-Sanığın temyiz talebinin incelenmesine gelince;
Sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının ödenmemesi halinde TCK"nın 52/4. maddesi uyarınca ihtarat yapılması ile yetinilmesi gerekirken 5275 sayılı Kanunun 106 maddesi gereğince de ihtarına karar verilmiş ise de bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusura ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, 13.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.