MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
Yerel mahkeme kararının davacı tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 11.11.2015 gün ve 2014/16944 Esas, 2015/32085 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, “...davadışı...A.Ş.’nin 11.12.2013 tarihli azısından davacının davalı bankada çalıştığı dönemde 29.01.2013 tarihinde...A.Ş. ile iş görüşmesi yaptığı, 26.02.2013 tarihinde sözleşme imzaladığı ve davalı bankadaki iş akdi sona erdikten sonra 04.03.2013 tarihinde...A.Ş.’de müdür yardımcısı olarak göreve başladığı anlaşılmıştır.... davacının davalı bankadaki görevi devam ederken dava dışı banka ile iş sözleşmesi imzaladığı, davacının amacının kıdem tazminatı alarak başka bir işyerinde çalışmak olduğu, davacı tarafın işten ayrıldığı tarihteki amacının aktif iş hayatını sonlandırmak olmadığı ve bu nedenle kıdem tazminatı talep edemeyeceği” gerekçesi ile bozmaya karşı direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin “Davacının iş akdini feshettiği tarihte, yaş hariç emeklilik koşullarını taşıdığı ve 1475 sayılı Yasanın 14/5.maddedeki koşulların oluştuğu tartışmasızdır. Davacı yasal hakkını kullanmıştır. Fesihten önce başka bir işyeri ile görüşmesi kötüniyet olarak değerlendirilemez. Bu nedenle yaş hariç emeklilik koşullarını taşıyan davacının kıdem tazminatının tahsiline yönelik icra takibinde davalı borçlunun itirazının iptaline karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde reddi hatalıdır.” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olup direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 26/05/2016 tarihinde oy çokluğu ile karar verildi.
Dairemizin “Davacının iş akdini feshettiği tarihte, yaş hariç emeklilik koşullarını taşıdığı ve 1475 sayılı Yasanın 14/5.maddedeki koşulların oluştuğu tartışmasızdır. Davacı yasal hakkını kullanmıştır. Fesihten önce başka bir işyeri ile görüşmesi kötüniyet olarak değerlendirilemez. Bu nedenle yaş hariç emeklilik koşullarını taşıyan davacının kıdem tazminatının tahsiline yönelik icra takibinde davalı borçlunun itirazının iptaline karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde reddi hatalıdır.” gerekçesi ile verilen kararına karşı yerel mahkemece “...davadışı...A.Ş.’nin 11.12.2013 tarihli yazısından davacının davalı bankada çalıştığı dönemde 29.01.2013 tarihinde...A.Ş. ile iş görüşmesi yaptığı, 26.02.2013 tarihinde sözleşme imzaladığı ve davalı bankadaki iş akdi sona erdikten sonra 04.03.2013 tarihinde...A.Ş.’de müdür yardımcısı olarak göreve başladığı anlaşılmıştır.... davacının davalı bankadaki görevi devam ederken dava dışı banka ile iş sözleşmesi imzaladığı, davacının amacının kıdem tazminatı alarak başka bir işyerinde çalışmak olduğu, davacı tarafın işten ayrıldığı tarihteki amacının aktif iş hayatını sonlandırmak olmadığı ve bu nedenle kıdem tazminatı talep edemeyeceği” gerekçesi ile direnilmiş olup, bozma kararının yerinde olmadığı, bu nedenle direnmenin doğru olduğu, yerel mahkemesince bu hususun düzeltildiği anlaşıldığından, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASI gerektiğini düşündüğümden aksi yöndeki sayın çoğunluk görüşüne katılamıyorum. 26.05.2016