MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı .. vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 24/04/2012 gününde verilen dilekçe ile sebepsiz zenginleşmeye dayalı alacağın tazmininin istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 05/02/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, sebepsiz zenginleşmeye dayanan alacağın tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı; davalı tarafından, daha önce kendi şirketlerinin kiracı olarak bulunduğu işyerinin satın alındığını, bu işyerinin dış cephesinde bulunan tabela ve beş adet metal aydınlatmanın, kiracı olarak bulundukları dönemde kendileri tarafından yaptırıldığını, davalı şirkete satın alma esnasında bu durum bildirilmesine rağmen, satın alma tarihinden itibaren kullanıldığını beyan ederek; tabelanın aynen iadesini, mümkün değil ise şu anki değeri ve satın alma tarihinden itibaren kullanım bedelini talep etmiştir.
Davalı; tabelanın mülkiyetinin satışla kendilerine geçtiğini beyan ederek davanın reddini savunmuştur
Mahkemece; tabelanın işyerinden bağımsız olarak mülkiyete konu olabilecek eşya niteliğinde olmadığı, bu anlamda TMK"nın 684. maddesine göre bütünleyici parça vasfında olduğu, ayrı mülkiyete konu olmayan şey hakkında da mülkiyet hakkına dayalı istihkakın talep edilmesinin mümkün olmadığı, ayrı mülkiyete konu olduğu düşünülse bile TMK 763. madde kapsamında davalının iyiniyetli iktisabının korunması gerektiği, davalının tabela ile beraber taşınmazı satın almasına göre sebepsiz zenginleşmenin de söz konusu olmadığı, vekaletsiz iş görme açısından bakıldığında, işin yapıldığı sırada davalının işyerinin sahibi olmaması nedeniyle bu yönden de davacının talebinin kabul edilmesinin mümkün olmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya kapsamından; davacının kiracı olarak oturduğu ve yapmış olduğu işi belirtmek amacıyla işyerinin dış cephesine konulan tabelanın; davalı tarafından, satın alınma tarihinden itibaren kullanıldığı, davalı ikrarı ile sabit olmuştur. Tabela niteliği gereği, binanın bütünleyici parçası (mütemmim cüz) olmayıp, TMK’nın 684. maddesine göre, binanın ayrılabilir parçası olduğuna göre mahkemenin red gerekçesi yerinde olmamıştır. Mahkemece, davalının tabelanın değeri miktarında sebepsiz olarak zenginleştiği gözetilerek, tabelanın sökülüp davalıya iadesinin mümkün olup olmadığı araştırılmalı, sökülmesi mümkün ise aynen, değil ise; tabela, davalı tarafından kullanıldığına göre asgari levazım bedeline hükmedilmesi gerekirken, talebin reddi doğru olmamış bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 28/11/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.