MAHKEMESİ : GAZİANTEP 2.AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 23/05/2013
NUMARASI : 2012/83-2013/444

Taraflar arasında görülen yoksulluk ve iştirak nafakası davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde, tarafların 1995 yılından beri gayriresmi olarak birlikte yaşadıklarını ve bu birliktelikten müşterek üç çocuklarının olduğunu, davalının yurtdışında yaşadığı müvekkilinin tek başına üç çocuğunun geçimini sağlamaya çalıştığını; davalının 1 yıl evvel çocukları tanıdığı ve nüfusa kaydedildiği davalının yurtdışında başka bir bayanla resmi olarak evlendiği ve çocuğunun olduğunu belirterek, müşterek çocukların her biri için ayrı ayrı 750 TL tedbir devamında iştirak nafakasının, davacı müvekkil için aylık 1.000 TL tedbir devamında yoksulluk nafakasının davalıdan alınarak müvekkiline verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; müvekkilinin yurtdışında çalıştığını, davacı ve çocukların ihtiyaçlarını karşıladığı ancak 2 yıl evvel davacının kendi ailesinin yanına gittiğini; müşterek çocuklardan Mazlum ve Mahmut"un müvekkilinin anne ve babası ile birlikte yaşadığını davacının nafaka talep edemeyeceğini zira arada resmi nikahın bulunmadığını belirterek, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davacının kendisi ve müşterek çocuklar Mahmut ve Mazlum için açılan davasının reddine, müşterek çocuk B.. için açılan iştirak nafakası istemli davanın kısmen kabulü ile dava tarihi olan 01/02/2012 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere aylık 300 TL iştirak nafakasının davalı taraftan alınıp davacı tarafa verilmesine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Dava; iştirak nafakası istemine ilişkindir.
Türk Medeni Kanunu"nun 182/2 maddesinde; velayetin kullanılması kendisine verilmeyen eşin, çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorunda olduğu hükme bağlanmıştır. Ancak nafaka takdir edilirken; velayet kendisine tevdi edilmeyen tarafın ekonomik imkanları yanında; çocuğun yaşı, eğitim durumu ve ihtiyaçları da dikkate alınmalı, velayet hakkı kendisine tevdi olunmuş tarafın bu görev nedeniyle emeği ve yüklendiği sorumluluklar da gözönünde bulundurulmalıdır.
Bu bağlamda somut olaya baktığımızda; tarafların 1995 yılından beri gayriresmi olarak yaşadıkları bu birliktelikten müşterek 3 çocuğun olduğu çocukların 2011 yılında baba tarafından tanındığı; müşterek çocuklardan B.."in davacı annenin yanında olduğu diğer iki çocuğun ekonomik imkansızlıklar sebebiyle davalının anne ve babasının yanında kaldığı davalının ev hanımı olduğu ve herhangibir gelirinin olmadığı; davalının yurtdışında döner-pizza lokantasının olduğu ve yıllık gelirinin 14.378 Euro olduğu; müşterek çocuk Berfin"in 21.02.1999 doğumlu olduğu anlaşılmaktadır.
Hal böyle olunca; nafakanın niteliği, müşterek çocuğun yaşı, eğitim durumu, ihtiyaçları ve günün ekonomik koşulları birlikte değerlendirildiğinde takdir edilen aylık 300,00 TL"nin çocuğun ihtiyaçlarını karşılamada yetersiz kalacağı açık olup, nafaka miktarı TMK"nın 4.maddesi gereğince davacı çocuk lehine daha uygun bir nafakaya hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 17.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.