Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/744 Esas 2020/2750 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/744
Karar No: 2020/2750
Karar Tarihi: 05.03.2020

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/744 Esas 2020/2750 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir tazminat davasında, davalı tarafın temyiz başvurusu reddedildi. Mahkeme, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. maddesinde belirtilen kesinlik sınırının 2015 yılı için 2.080,00 TL olduğunu belirterek, temyize konu olan kararın kesin nitelikte olduğuna karar verdi. Kararın temyiz edilmesi halinde, Yargıtay tarafından da reddedilebileceği vurgulandı. Kanun maddesine göre, temyiz dilekçesi reddedildi ve peşin alınan harç davalıya iade edilecek. Kanun maddesi 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3/2. maddesi idi.

17. Hukuk Dairesi 2019/744 E. , 2020/2750 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı ... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
6100 sayılı HMK"nın geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 2015 yılı için 2.080,00 TL"dir.
Temyize konu davacı için 1.650,00 TL maddi, 2.000,00 TL manevi tazminat olarak hükmedilen karar, anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, Yargıtay’ca da temyiz dilekçesinin reddine karar verilebileceğinden; davalı ... vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı ... vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı ..."ye geri verilmesine 05/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.