Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/2752 Esas 2016/12397 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla çalışma ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A)Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, ödenmediği iddiasıyla fazla çalışma ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, 4857 Sayılı Kanununun 15. Maddesi gereği ve taraflar arasında imzalanan iş akdi uyarınca davacının iş akdinin deneme süresi içinde feshedildiği ve davacının herhangi bir alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlara dayanılarak, her ne kadar dava dilekçesi ekinde fazla mesai yapıldığını ispat amacıyla personel işe giriş çıkış takip formu ibraz etmiş ise de, söz konusu formda davalı işverenliğin imza ve kaşesinin bulunmadığı, bu haliyle söz konusu belgeye hukuken itibar edilmesinin mümkün bulunmadığı, çalışmış olduğu 2 aylık süreye ilişkin maaş bordroları ibraz edilmiş maaş bordrolarında davacının imzasının bulunduğu, dosyada mevcut iş akdinin 9. Maddesinde yönetici pozisyonundaki personelin kendi kontrolündeki işleri normal mesai saatleri içerisinde veya gün sonuna kadar tamamlanması sağlamakla yükümlü oldukları, dolayısıyla işler tamamlanıncaya kadar çalışacak olan yönetici konumundaki personellere fazla mesai ücreti ödenmeyeceğinin kararlaştırıldığı, bu durumda, davacının işyerinde elektrik mühendisi yönetici pozisyonunda olması, maaşının pozisyon ve görevi gereği aylık 4.500,00 TL olması ve taraflar arasında yapılan iş akdinin 9 maddesi ve yerleşik Yargıtay kararları da dikkate alınarak davacının fazla mesai ücret alacağı talep hakkının bulunmadığı gerekçesiyle talebin reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı avukatı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Davacı işyerinde elektrik mühendisi olarak çalışmaktadır. İş akdinin 9. Maddesinde yer alan…yönetici pozisyonundaki personelin kendi kontrolündeki işleri normal mesai saatleri içerisinde veya gün sonuna kadar tamamlanmasını sağlamakla yükümlü oldukları, işler tamamlanıncaya kadar çalışacak olan yönetici konumundaki personellere fazla çalışma ücreti ödenmeyeceği şeklindeki hüküm 4857 Sayılı Kanunun emredici hükümlerine aykırı olduğundan geçersizdir. Yargıtayın yerleşik içtihatları gereğince üst düzey yönetici kendi mesaisini kendisi belirlediğinden fazla çalışma ücreti talep edemez. Somut uyuşmazlıkta davacının üst düzey yönetici olduğu, kendi mesaisini kendisinin belirlediği işveren tarafından kanıtlanamamıştır. Davacı delil olarak dava dilekçesinde işyerine giriş çıkış formlarına dayanmış bir örneğini de dosyaya sunmuştur. Aynı zamanda tanık bildirmiştir. Emsal gösterilen ve davacısı Yaşar Sabır olan 17. İş Mahkemesi’nin 2013/515-112 E.K. Sayılı (Yargıtay 22. Hukuk Dairesinden 2014/25426-26706 E.K. Sayılı ilamıyla bozulmasına karar verilen) dosyası celp olunarak, davacının tüm delilleri toplanıp tanığı dinlenmeden geçersiz sözleşme hükmüne dayanarak fazla çalışma ücreti talebinin reddi hatalıdır.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.05.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.