MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 16/02/2016 tarih ve 2014/186-2016/154 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “ŞAHANOGLU” ve “ŞAHANLAR” markaları olduğunu, aynı ticari alanda faaliyet gösteren davalıların “ŞAHANOGLU” ibaresini marka ve firma adı olarak kullandığını, davalılara ihtarname gönderildiğini sonuç alınamadığını ileri sürerek vaki tecavüzün tespiti ile önlenmesini, markanın kullanıldığı tabelaların sökülmesini, reklam vasıtası, basılı evrak ve ürünlerinin toplatılmasını, masrafların tecavüz eden tarafından karşılandırılmak suretiyle yapılan ihlal ve haksızlığın kamuya yayın yoluyla duyurulmasını, 50.000 TL manevi tazminat ile şimdilik 500,00 TL maddi tazminatın ihtar tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, maddi tazminat talebini 16.951,22 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalılar vekili, marka tecavüzü olmadığını, müvekkili ..."ın sadece işçi olduğunu, davanın husumetten reddi gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; tarafların mobilya üretimi ve ev malzemeleri imalatı ve satışı sektöründe faaliyet gösterdiği, başkaca bir sektörde faaliyet gösterdiklerine dair bilgi belge olmadığı, davacı adına 2005/42981 ""Şahanoglu"" markasının 06.10.2005 tarihinde TPE nezdinde kayıtlı olduğu, davalıların ""Şahanoğlu"" markasını kullandıkları, davacının muhtemel cirosunu engellediği, 2014 yılı davalı ..."ın elde etmiş olduğu vergi öncesi net kâr miktarı 16.951,22 TL olduğu, davacı şirketin muhtemel maddi kâr kaybının 16.951,22 TL olduğu, yargılama sırasında bu tecavüzün giderildiği, davalı tarafın bu ibareyi artık kullanmadığından tecavüzün tespitine yönelik talebin konusuz kaldığı gerekçesiyle 16.951,22 TL maddi tazminat ile markanın haksız kullanımı nedeniyle 20.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan alınarak davacıya ödenmesine, markaya tecavüzün sona erdiği anlaşılmakla konusuz kaldığından bu hususta karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı davalılar vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve yargılamada ileri sürülmeyen hususların temyiz aşamasında dikkate alınamayacak olmasına göre, davalılar vekilinin temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2.465,74 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 11/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.