Taraflar arasındaki “işçilik alacağı” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 14. İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 01.11.2005 gün ve 2003/1355 E., 2005/646 K. sayılı kararın incelenmesinin davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 27.11.2007 gün ve 2006/33902 E., 2007/35655 K. sayılı ilamı ile; (…1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir
    2-Bir işçinin uzun süre her gün üç saat ve hafta da 18 saat fazla mesai yapması hayatın olağan akışına aykırıdır. Yıllık ücretli izin rapor, hastalık ve sair mazeretleri sebebiyle bazı günler fazla çalışma yapılmadığı kabul edilerek bilirkişinin, hesapladığı miktardan takdiri bir indirim yapılması gerekir iken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir…) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN:  Davalı vekili

  HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, işçilik alacakları istemine ilişkindir.
Davacı vekili, hizmet akdi ile çalıştığı süreye ilişkin olarak ödenmeyen ücret alacağıyla kar payının ve iş akdinin davalı işverence feshi nedeniyle kıdem tazminatı ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, yıllık ücretli izin ve tatil izni ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı işveren vekili davacının alacağı bulunmadığını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Yerel Mahkeme, davacının kar payı alacağı talebinin reddiyle diğer işçilik alacakları talebinin bilirkişi raporunda belirlenen miktarlar uyarınca kabulüne karar vermiş; davalı vekilince temyiz edilen karar Özel Dairece metni yukarıda bulunan ilamla bozulmuş, Yerel Mahkeme bilirkişi raporunda fazla çalıma ücretinin % 30 hakkaniyet indirimi ile belirlendiği gerekçesiyle önceki kararında direnmiştir.
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve özellikle Yerel Mahkemece hükmedilen fazla çalışma ücreti belirlenirken hükme esas alınan bilirkişi raporunda hesaplama sırasında fazla çalışma ücretinden hakkaniyet indirimi yapılmış olduğunun açık bulunmasına ve mahkemece hükmedilen fazla çalışma ücretinde bu hakkaniyet indirimi gözetilerek sonuca ulaşılmış bulunmasına göre, direnme kararı verilmesi doğrudur.
Hal böyle olunca, Yerel Mahkemece, isabetli değerlendirme sonucu fazla çalışma ücretinin belirlenmesinde hakkaniyet indiriminin gözetildiğine ilişkin direnme kararı yerinde olduğu gibi; % 30 oranında hakkaniyet indiriminin dosya içeriği ile uyumlu olması ve bu oranın hesaplamaya esas alınarak karar verilmesi de doğrudur. Bu nedenle usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.
S O N U Ç : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı (647.40 ) TL bakiye temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına  04.11.2009 gününde oybirliği ile karar verildi.