MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada...(Kapatılan) 5. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 24/11/2015 tarih ve 2015/930-2015/1142 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı Banka nezdinde bulunan hesabındaki mevduatın müvekkilinin talimatı ve bilgisi dışında banka çalışanı tarafından usulsüz işlemler ile çekildiğini, davalı Banka tarafından usulsüz işlemler sonucu çekilen mevduatın 182.193,11 TL olduğunun tespit edildiğini, oysa banka çalışanı tarafından usulsüz işlemle çekilen toplam miktarın 220.000,00 TL olduğunu ileri sürerek 220.000,00 TL’nin işlem tarihlerinden itibaren vadeli TL hesabına işleyecek faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacının zararının 182.193,11 TL olduğunu ve bu miktarın davacıya ödendiğini ve davanın konusuz kaldığını, davacının başka zararının bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; davacının hesabından bilgi ve rızası dışında 182.193,11 TL’nin davalı Banka personeli tarafından çekildiği, bu paranın dava tarihinden sonra 31.12.2012 tarihinde davalı Banka tarafından davacıya ödendiği, bu miktar yönünden davanın konusuz kaldığı, usulsüz para transferine konu edildiği ispat edilemeyen ve davacının kabulüne göre hisse senedi alım/satım işlemlerinde değerlendirilen 37.806,89 TL için davalı Banka"nın davacıya ödeme yapma sorumluluğunun bulunmadığı, gerekçesiyle davanın 182.193,11 TL"lik kısmı için davanın konusu kalmadığından karar verilmesine yer olmadığına ve davanın 37.806,89 TL"lik kısmı için davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Dava, davalı banka çalışanının haksız fiili nedeniyle bankanın sorumluluğuna dayalı tazminat istemine ilişkin olup, mahkemece, bozma ilamına uyularakdavacının faiz talebinin reddine karar verilmiştir. Ancak, dosya kapsamından, davacının hesabında bulunan toplam 182.193,11 TL’nin davalı banka çalışanı tarafından usulsüz olarak çekildiği, davalı bankanın ise dava tarihinden sonra 31.12.2012 tarihinde sadece asıl alacak miktarı olan 182.193,11 TL’yi ödediği, işlemiş faizini ödemediği anlaşılmaktadır. Oysa, davacı vekili, işlem tarihinden itibaren
faiz talebinde bulunmuş olup, mahkemenin 18.11.2014 tarihli kararı, faiz miktarı müddeabih gibi hesaplanarak ve faize faiz işletilerek karar verilmiş olması sebebiyle Dairemizin 13.05.2015 tarihli kararı ile davalı banka yararına bozulmuştur. Bu durumda, mahkemece davacıya dava tarihinden sonra ödenen ve davalı banka çalışanı tarafından usulsüz çekilen 182.193,11 TL’nin işlem tarihinden ödeme tarihine kadar işlemiş faizine hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde davacının faiz talebinin reddine karar verilmesi doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulması gerekmiş ise de yapılan yanlışlığın yeniden yargılamayı gerektirmemesi nedeniyle kararın, HUMK’nın 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün birinci bendinin sonuna “182.193,11 TL asıl alacak üzerinden hesaplanacak ve son işlem tarihi olan 05.08.2011 tarihinden ödeme tarihi olan 31.12.2012 tarihine kadar işlemiş avans faizinin davalıdan tahsiline” ibaresinin eklenmesine, kararın bu hali ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 11/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.